Economie en keizerrijken – Deel 1

I. Economie en keizerrijken: Het grote geheel

Je zult ook leren waarom Oekraïne slechts een kleine speler is in de economische strijd tussen de huidige wereldmachten over het economische wereldsysteem, waarin de opkomende multipolaire wereld tegenover de huidige hegemoniale unipolaire wereld staat.

Omdat ik in dit artikel verschillende onderwerpen ga behandelen, zal ik niet op elk onderwerp heel diep kunnen ingaan, maar dat kan wel in andere artikelen.

Nog één ding: ik zal veel onderwerpen in de economie behandelen, wat een ontmoedigend onderwerp kan zijn, maar ik zal het zo eenvoudig mogelijk maken.

Achtergrond

De wereld was tijdens de Koude Oorlog (ongeveer 1945 tot 1990) verdeeld door twee systemen/ideologieën, de Sovjet invloedssfeer en de Westerse invloedssfeer.

Het Westen volgde het markteconomiesysteem. Daarom konden alle geïntegreerde naties zaken met elkaar doen volgens de bijbehorende regels.

De Sovjets volgden het socialistische/communistische systeem, vertegenwoordigd door de centraal geplande economie. Het verzekerde, tenminste in theorie, elk dorp van een deel van het werk en de rijkdom van het hele systeem.

Beide systemen hebben belangrijke voor- en nadelen, die ik hier niet zal bespreken. Er zijn boeken over dit onderwerp geschreven die hele bibliotheken zouden kunnen vullen.

Ineenstorting van het communisme en socialisme in Europa

Vanaf het begin van de jaren negentig begon de Sovjet-Unie, en daarmee de verbonden Europese socialistische landen, uit elkaar te vallen. Joegoslavië desintegreerde over een periode van tien jaar totdat het uiteindelijk in 1999 en 2000 door de NAVO werd gebombardeerd en ingestort.

De ineenstorting van de socialistische planeconomie liet een enorme kloof achter. De meeste steden en dorpen hadden hun eigen fabrieken, waar ze voor het hele systeem produceerden wat de centrale planners voor hen hadden bepaald. Nu er geen verbonden socialistisch systeem meer bestond, was er een enorm probleem voor al deze fabrieken. Waar moesten ze hun goederen verkopen? De toegewezen en verbonden markten waren weg. Waar moesten ze grondstoffen vandaan halen? De toegewezen en verbonden inkoopmarkten waren weg.

Het gevolg was dat de meeste van deze fabrieken sloten en de mensen zonder werk kwamen te zitten. In de meeste voormalige socialistische/communistische landen in Europa zie je vandaag de dag nog steeds de voormalige grote communistische fabrieken leeg, verlaten en wegrotten.

Markten

De markteconomie draait om markten, zoals de naam al aangeeft. Voeg daar kapitalisme aan toe en je krijgt het westerse systeem, wat de competitie is tussen de verbonden economieën om zoveel mogelijk marktaandeel te veroveren in het verbonden systeem. In een ontwikkeld kapitalistisch systeem zijn alle marktaandelen al in handen en vechten de concurrenten vooral voor iets hogere groeicijfers.

Sinds de ineenstorting van het Europese socialistische systeem ontstond er een nieuwe situatie. Mensen hadden nog steeds goederen nodig en industrieën hadden nog steeds grondstoffen nodig om aan de vraag te voldoen, maar omdat de markten waren verdwenen, konden de industrieën niet concurreren met hun Westerse tegenhangers. Als gevolg hiervan hoefden de Westerse landen niet langer met elkaar te concurreren voor hogere groeipercentages, maar konden ze hele naties openen en veroveren als nieuwe markten en nieuwe grondstoffenbronnen.

Deze gouden periode waarin het Westen de voormalige communistische economieën veroverde, duurde tot ongeveer 2018. (Je kunt het oneens zijn met het exacte jaar, maar dat speelt geen grote rol in het grotere plaatje).

Uitgebuite markten

De Westerse landen en hun fabrieken begonnen op volle toeren te draaien om de nieuwe landen te vullen met Westerse producten en hun grondstoffen te veroveren. Vooral de grote westerse exportlanden (de Verenigde Staten, Duitsland, Frankrijk, Italië, Groot-Brittannië en Japan) profiteerden hiervan. De winkels en schappen in de voormalige socialistische landen in Europa werden gevuld met westerse goederen. Westerse auto’s en machines namen de overhand.

Om alle goederen naar deze landen te kunnen verschepen, werden er veel infrastructuurprogramma’s gestart. Deze programma’s, waaronder nieuwe wegen, spoorwegen, bruggen, waterwegen, dokken, nutsvoorzieningen, enz. werden aan de mensen verkocht als ontwikkeling. Deze ontwikkelingen dienden echter vooral het Westen in hun pogingen om westerse goederen naar deze landen te verschepen en grondstoffen en goedkopere geproduceerde goederen te ontvangen van westerse bedrijven die in deze landen gevestigd zijn.

Groei

In het kapitalisme en de markteconomie is groei alles. Westerse economieën zijn sterk afhankelijk van leningen, die betaalbaar of onbetaalbaar worden gemaakt door hun rentepercentages. Daarom is het essentieel dat ze groeipercentages hebben die minstens even hoog zijn als de rentepercentages die ze betalen op hun schulden. Anders zou de reële groei nul of negatief zijn.

Door de opening van de Oost-Europese landen en de daaropvolgende bezetting van hun markten verzekerde het Westen zich van bijna drie decennia van gestage en relatief hoge groeipercentages en daarmee welvaart.

Heartland theorie

Ik raad je ten zeerste aan om meer over deze theorie te lezen. Er zijn veel bronnen op internet te vinden. De theorie werd gecreëerd door Halford Mackinder in de eerste decennia van de twintigste eeuw. Ik zal slechts enkele aspecten ervan aanstippen, die nodig zijn om de volgende hoofdstukken te begrijpen.

Mackinder maakte onderscheid tussen land- en zeemogendheden. Om te begrijpen waarom hij dit deed, en om veel geopolitieke ontwikkelingen sindsdien te begrijpen, moeten we het volgende begrijpen. Mackinder definieerde het Heartland ook als het belangrijkste “eiland” van de wereld. Het is de gecombineerde landmassa van Europa, Afrika en Azië. Als de landen van dit Heartland zouden samenwerken, zouden ze welvarend zijn en minder kwetsbaar voor aanvallen van de machten op andere “eilanden” of continenten. Het Heartland heeft de belangrijkste grondstoffen en de grootste bevolking. Alles wat men nodig heeft om te slagen.

Als je een macht bent die geen deel uitmaakt van het Heartland, dan moet je er alles aan doen om de samenwerking tussen de Heartland-landen te verstoren. Anders zou je als zeemacht weinig economische kans hebben om Heartland-markten te veroveren. Je zou de handel tussen de Heartland-landen niet kunnen verstoren omdat die via landroutes kan worden ontwikkeld. Als alle landen van het Heartland samenwerken en handelsrelaties ontwikkelen, hebben ze weinig anders nodig voor welvaart. Als ze niet verenigd zijn, maar eerder verdeeld of vijandig, zouden ze het grootste deel van hun handel via zeeroutes moeten voeren.

Als we dit in overweging nemen, kunnen we denken aan enkele zeemogendheden die hebben geprobeerd de handel over land in het Heartland te verstoren: de Verenigde Staten, Canada, Groot-Brittannië, Nieuw-Zeeland en Australië. De vijf ogen. Natuurlijk willen ze op zijn minst deelnemen aan de handel met het Heartland omdat het de grootste markt is, maar in plaats daarvan proberen ze het te domineren en te controleren. De meeste zeeroutes worden gedomineerd door de staten van de Vijf Ogen.

Ik wil hier niet te diep op ingaan, maar ik wil je aanmoedigen om met dit in gedachten na te denken over de meeste geopolitieke gebeurtenissen van de laatste paar (misschien drie) eeuwen. Je zult precies de verdeel-en-heers strategie van bepaalde naties zien.

Toch is er de aanpak om het Heartland-systeem te implementeren, voornamelijk door China. Er doen veel andere landen aan mee, maar de belangrijkste drijfveer is China en de naam is “Belt and Road Initiative” of de Nieuwe Zijderoute. Dit is de aanpak om transportinfrastructuur over land te ontwikkelen van China tot aan Portugal. Alle landen van het Heartland, inclusief Afrika, zouden vrij handel kunnen drijven zonder bang te hoeven zijn voor onderbrekingen door zeemogendheden.

Dit is natuurlijk perfect voor de naties van het Heartland en een nachtmerrie voor de zeemogendheden.

Ik laat het aan jou over om je eigen gedachten hierover te ontwikkelen. Ik zal niet verder naar het Heartland verwijzen, maar je zult in het hele artikel de geest van zijn strijd om te worden herkennen.

Groei

Groei is de grote uitdaging voor de meeste economieën. Het is nodig om welvaart te bereiken. En als je al welvaart hebt, heb je groei nodig om die te behouden. Om te groeien moet je meer goederen en diensten produceren en verkopen dan vorig jaar. Om meer te produceren en te verkopen, heb je mensen nodig die het kopen.

Waar vind je mensen om het te kopen?

Ik zie drie opties:

• Voor de bevolking van je land, of in de markten waartoe je toegang hebt, om te groeien. Meer mensen hebben meer goederen nodig.
• Voor de mensen in jouw land, of op de markten waartoe je toegang hebt, om rijker te worden zodat ze meer en betere goederen kunnen kopen.
• Toegang krijgen tot nieuwe markten. Hoe kun je dat doen?
  • Verover een andere natie met geweld.
  • Vervang de huidige regering door een regering die zich aan de regels houdt.
  • Vredig onderhandelde handelsovereenkomsten sluiten die voor beide partijen voordelig zijn.

Als je economie niet groeit, of minder groeit dan de prime rate is vastgesteld, dan daalt ze effectief. Daarom is het doel van elk land om ten minste een reële groei te hebben.

Dit is vooral belangrijk voor ontwikkelingslanden. Zij hebben een enorm menselijk potentieel, dat onderontwikkeld is, voor consumptie. Als de meeste mensen arm zijn, kunnen ze niet consumeren. Het doel is om dit arme deel van het land te ontwikkelen zodat de mensen daar kunnen deelnemen aan werk en consumptie. Daarom hebben landen als China enorme groeicijfers. Ze hebben een enorme bevolking, maar de meeste mensen zijn arm. Als miljoenen Chinezen werk vinden in nieuwe fabrieken en zo toegang krijgen tot een hoger inkomen, kunnen ze ook goederen gaan consumeren. Dit zorgt voor groei.

Westerse landen zijn bijna volledig ontwikkeld. Dat betekent, althans in theorie, dat iedereen die wil werken de mogelijkheid heeft om te werken en dus deel te nemen aan de consumptie. En de meeste mensen doen mee. Groei in deze ontwikkelde landen is dus bijna alleen mogelijk via de volgende opties:

• Meer mensen aan het werk krijgen. Daardoor daalt de werkloosheid.
• Het percentage werkende vrouwen verhogen.
• De kwaliteit van het werk dat wordt gedaan verhogen.
• Meer mensen binnenhalen die groei genereren, zoals gekwalificeerde migranten die willen werken.
• Goederen exporteren naar nieuwe markten via de drie opties die ik hierboven heb genoemd.

Wat leren we? Of we vinden manieren om te groeien, of we gaan ten onder. De manieren waarop we ten onder gaan zijn ontelbaar en bevatten expliciet geweld en de dood van hele naties en hun bevolking. Dit is niet mijn mening of wens, maar een weerspiegeling van de geschiedenis.

Persoonlijk ben ik van mening dat als het Heartland zou kunnen worden afgesloten en de zeemogendheden buitengesloten, er rust en stabiliteit zou kunnen komen. De naties zouden zich vreedzaam en op wederzijds voordelige manieren kunnen ontwikkelen. Toch wil ik benadrukken dat ik er niet voor pleit om landen uit te sluiten van handel of wat dan ook. Maar ik wens wel dat een dergelijke samenwerking vreedzaam en zonder druk en chantage kan worden ontwikkeld.

Schaarse middelen

Eeuwen geleden begonnen mensen na te denken over de duurzaamheid van de verwerking van schaarse grondstoffen. In die tijd was hout het grootste probleem. Hoe kun je meer hout timmeren en vervolgens nieuw hout planten, zodat:

• Iedereen heeft een eerlijk deel van de schaarse bron.
• Toekomstige generaties hebben ook de mogelijkheid om hout te hebben.

Nou, de dingen zijn niet veranderd. Vandaag hebben we dezelfde problemen. De wereld ontwikkelt zich snel en de bevolking groeit. Welke implicaties hebben hiermee te maken?

• Meer mensen hebben meer middelen nodig.
• Hetzelfde aantal mensen dat zich ontwikkelt (betere banen krijgt en daardoor een hoger salaris), heeft meer middelen nodig dan minder ontwikkelde bevolkingsgroepen.
• Zelfs krimpende bevolkingen kunnen een grotere vraag naar hulpbronnen hebben als ze zich steeds verder ontwikkelen.

Laten we dit eens in perspectief plaatsen. Er zijn wereldwijd meer mensen dan ooit. Niet alleen de westerse mogendheden zijn bevoorrecht om zich te ontwikkelen en welvarend te zijn, maar ook andere naties eisen dit recht op. Terecht. Te laat. De minder ontwikkelde landen hebben een veel groter deel van de bevolking dan de ontwikkelde landen. En de ontwikkelde landen eisen, door nieuwe technologieën, nog meer hulpbronnen op dan voorheen.

Conclusie: De vraag naar hulpbronnen neemt wereldwijd exponentieel toe.

Om alle mensen toegang te geven tot welvaart en moderne grondstoffen, moeten de producerende landen toegang hebben tot goedkope en betrouwbare grondstoffen. De westerse mogendheden hadden deze toegang door kolonialisatie. Door de wereldeconomie te dwingen de meeste grondstoffen en goederen over zee te verhandelen en tegelijkertijd de controle over de zee te hebben, hadden de westerse mogendheden ook controle over de wereldhandel en -economie. Onthoud: Verdeel en verover het Hartland.

Alles veranderde toen de Westerse mogendheden besloten om de productie en de bijbehorende industrieën uit te besteden aan de minder ontwikkelde landen. De Westerse mogendheden profiteerden hiervan:

• Goedkope arbeid.
• Goedkope middelen.

De grondstoffen bevinden zich in de meeste gevallen toch al in minder ontwikkelde landen. De industrieën kunnen de grondstoffen dus in hun eigen land verwerken en de afgewerkte producten naar het Westen verschepen.

Ik weet niet zeker of het een gebrek aan langetermijnplanning was in de afgelopen decennia, of dat het Westen gewoon niet verwachtte dat deze “verlengde werkbank” landen een eigen wil en industrie konden ontwikkelen en zo hun afhankelijkheid van de Westerse mogendheden konden verliezen door hun eigen markten wereldwijd te ontwikkelen.

Hier komen we dus bij het probleem dat het Westen vandaag de dag heeft met grondstoffen. Wereldwijd zijn er precies genoeg grondstoffen voor de wereldwijde vraag. Om precies te zijn, er is precies zoveel verwerkings- en mijnbouwcapaciteit. Zoals hierboven besproken, groeit de vraag naar grondstoffen voortdurend door de groei en ontwikkeling van de wereldbevolking. Daarom neemt de verwerkings- en mijnbouwcapaciteit toe om aan deze vraag te voldoen, maar dit is een langzaam proces.

Ik zal deze kwestie later verder bespreken in het hoofdstuk “sancties”.

Arbeid

De andere productiefactor is “arbeid”. Je hebt zowel arbeid als grondstoffen nodig om goederen te produceren. Ik weet dat ik de dingen hier oversimplificeer, maar ik wil er zeker van zijn dat iedereen me begrijpt en niet alleen economische wetenschappers.

Westerse regeringen hebben hun bevolking nodig om hoge salarissen te verdienen zodat ze genoeg goederen en luxeartikelen kunnen kopen om ze in het gareel te houden, ongeacht wat de Westerse regeringen doen op het gebied van buitenlands beleid. Zolang je goed wordt vermaakt, gevoed en voorzien van alles wat je nodig hebt, zul je waarschijnlijk nooit klagen over de rest van wat er in de wereld gebeurt.

Om de hoge lonen van de Westerse arbeiders te kunnen betalen, moet het werk dat ze doen een hoge toegevoegde waarde hebben voor het eindproduct. Een goed betaalde westerse arbeider kan echter geen werk doen zonder significante toegevoegde waarde, omdat dergelijke salarissen de winstmarge zouden opeten. Dit minder waardevolle werk werd door het Westen uitbesteed aan minder ontwikkelde landen waar de lonen erg laag zijn. In Westerse termen, bijna niets. De grondstoffen en voorproducten worden dus verwerkt in de minder ontwikkelde landen en verscheept naar Westerse fabrieken voor afwerking of eindassemblage.

Mensen in deze minder ontwikkelde landen (ik haat de termen “tweede en derde wereld”) delen niet in de opbrengst van hun werk. Maar de Westerse arbeiders profiteren enorm van de arbeid van deze arbeiders.

Ik wil hier niet in detail treden, want dat zou een boek op zich zijn. We zouden het uitbuiting kunnen noemen. Maar we kunnen de officiële naam hiervoor nemen, die nu volgt.

Globalisering

De officiële naam is globalisering. Je kunt het beschouwen als een nieuwe vorm van kolonialisatie. De meest ontwikkelde westerse industrielanden kregen toegang tot goedkope grondstoffen en arbeidskrachten. Door deze landen onderontwikkeld te houden, konden ze dienen als de verlengde werkbank voor het Westen. Hoe werden ze onderontwikkeld gehouden? Door chantage, omkoping, corruptie, bedreigingen en militaire actie. Enkele exporterende landen, waarvan de meeste Westers waren, profiteerden van de globalisering. Natuurlijk zijn er ook niet-westerse landen die profiteren. Maar het grootste deel van de wereld moest arm blijven, zodat de ontwikkelde landen rijk konden worden.

Dit kon niet eeuwig doorgaan. Om deze landen als een uitgebreide werkbank te gebruiken, zou je er een industriële basis moeten ontwikkelen zodat de arbeiders er kunnen produceren. Je zou de overheid onder controle moeten houden om ervoor te zorgen dat al je investeringen niet ten goede komen aan andere (het Westen onvriendelijke) landen. China was beide. Het grootste voordeel/kans en de grootste strategische fout van het Westen, in termen van globalisering. China had zo’n groot potentieel en zo’n goedkope beroepsbevolking dat het de logische natie was om te worden ontwikkeld als de belangrijkste uitgebreide werkbank voor het Westen. Nadat China een kritische massa van industrieel potentieel had bereikt, begon het zijn eigen markten over de hele wereld te ontwikkelen, vooral in markten die door het Westen onderbediend werden, zodat het geen agressieve reacties uitlokte.

Hoe heeft China dit gedaan? China begon vanaf de jaren 2000 wereldwijd onderontwikkelde naties te ontwikkelen voor de handel, naties die eeuwenlang door het Westen grondig waren uitgebuit: Afrikaanse, Aziatische en Zuid-Amerikaanse naties. China begon infrastructuur te bouwen, zoals:

• Wegen
• Spoorwegen
• Havens
• Onderwijsfaciliteiten, om de mensen te leren hoe ze productiever kunnen werken
• Mijnbouw
• Oogsten
• En nog veel meer

Dit zijn investeringen, gebonden aan zeer gunstige handelsovereenkomsten, die handel met China mogelijk maken zodra het land en zijn infrastructuur en bevolking voldoende ontwikkeld zijn.

Je zou kunnen zeggen dat deze overeenkomsten voor beide partijen voordelig zijn. Toch is het duidelijk dat China dit niet doet uit goede wil, maar om steeds meer markten over de hele wereld te ontwikkelen om geld te verdienen. Dit in tegenstelling tot het Westerse model om de rest van de wereld arm te houden zodat het Westen welvarend en weelderig kan leven.

Ik wil benadrukken dat hoewel het klinkt alsof ik voor het Chinese model pleit, ik niet voor het ene of het andere systeem pleit. Beide hebben voor- en nadelen. Het Chinese model klinkt veel beter, en dat is het ook. Maar in feite vervangt het een agressieve en gewelddadige hegemoon door een meer diplomatieke hegemoon.

Energie

Als je een industrieel bedrijf hebt en prijzen berekent, moet je eerst je kosten kennen. Voor een goed begrip zal ik het nog eens overdrijven. In de industriële sector zijn de grootste kostenveroorzakers:

• Arbeid (salarissen van werknemers)
• Middelen (Inkoopprijzen)
• Energie (alle soorten: stroom, olie, gas enz.)

Afhankelijk van het soort industrieel bedrijf dat je runt, varieert het aandeel van deze drie factoren enorm. Maar we moeten niet vergeten, zoals ik al zei, dat de salarissen in het Westen erg hoog zijn om de mensen tevreden te stellen, zodat ze geen grote ideeën krijgen. Je kunt ze geen weelderige levensstijl ontzeggen, omdat je anders het risico loopt om ten val gebracht te worden. Dus de enige factoren die je min of meer kunt beïnvloeden in het Westen zijn energie en grondstoffen. Ik kom hier later op terug, maar houd het in gedachten.

Als de energieprijzen voor het Westen stijgen (zoals nu het geval is, massaal), hebben we de volgende implicaties:

• De productprijzen gaan dienovereenkomstig omhoog
• Energie-intensieve industrieën kunnen niet blijven produceren, omdat hun producten duurder zouden zijn dan klanten bereid zijn te betalen.
• Inflatie stijgt
• Logistieke kosten stijgen enorm
• Mensen hebben minder geld voor goederen omdat ze meer uitgeven aan stroom en verwarmingskosten

(Opmerking: Stijgende energiekosten leiden tot een neerwaartse spiraal die niet onder controle kan worden gehouden. Iemand vond het echter een goed idee om de Europeanen ervan te overtuigen zichzelf te beroven van goedkope energie. Dit zou wel eens de historische mijlpaal kunnen zijn, die mensen nog eeuwenlang zullen bestuderen, toen Europa begon af te dalen. Na eeuwenlang de wereld te hebben uitgebuit, heeft Europa schijnbaar besloten om al zijn verworvenheden terug te draaien en zichzelf gelijk te trekken met de rest van de wereld. Dit proces zal echter zeer pijnlijk zijn voor zijn burgers. Zolang Europa volhardt in zijn ideologische haat tegen het Heartland, zal het geen toegang hebben tot goedkope grondstoffen van de opkomende multipolaire geïntegreerde markten. In plaats daarvan zal het afhankelijk zijn van hulpbronnen tegen een hogere prijs binnen de veel kleinere door Amerika gecontroleerde economische sfeer).

Duitsland en de EU

Duitsland is de EU en de EU is Duitsland. Aangezien Duitsland de grootste producent en exporteur van de EU is, kunnen we aannemen dat de meeste andere landen van de EU importeurs zijn van belastingvrije Duitse goederen. Als het Westen de rest van de wereld uitbuit, dan buit Duitsland binnen het Westen in het algemeen en binnen de EU in het bijzonder de EU uit in een miniatuurversie van Globalisering.

Dit betekent op zijn beurt dat de meeste andere landen voor hun welvaart afhankelijk zijn van Duitsland, hoewel niet alle andere EU-landen welvarend zijn.

Als een vreemde mogendheid Europa op de knieën zou willen dwingen, dan hoefde ze dat alleen maar met Duitsland te doen. De andere landen zouden dan instorten.

Als een buitenlandse mogendheid Europa om geopolitieke of economische redenen onder haar controle zou willen brengen, dan zou ze Duitsland onder controle moeten brengen. En het zou controle over Europa hebben en een enorme invloed op de EU.

Vanuit mijn oogpunt worden beide scenario’s momenteel tegelijkertijd uitgevoerd:

• De Verenigde Staten hebben al volledige controle over de EU en Duitsland, en daarmee over Europa. Maar omdat er een nieuwe wereldorde aan het ontstaan is, waarin ze veel voormalige markten zullen verliezen, moeten ze consolideren om tijd te winnen. Daarom wordt Europa momenteel opgeofferd. De VS probeert nu het tweede bovengenoemde scenario uit te voeren: Duitsland op de knieën dwingen door het van goedkope energie te beroven. Als industriële natie zal dit de doodskus zijn voor Duitsland, tenminste voor Duitsland als industriële staat. In het proces van het instorten van de Duitse industrie verhuizen de Duitse industrieën naar de VS, een dubbele winst voor de VS. De laatste en derde winst voor de VS is het verdwijnen van de grootste concurrenten voor de wereldmarkten, namelijk Duitsland en de EU. Nu kunnen de voormalige Duitse en EU-markten worden veroverd door de VS en hun Five Eyes-vrienden, althans dat zullen ze proberen. Alle drie de overwinningen samen geven de Verenigde Staten genoeg tijd om zich te oriënteren binnen de nieuwe omstandigheden in de wereld.
• Rusland van zijn kant wil Europa behouden, niet als EU, maar als afzonderlijke staten. Rusland geeft er de voorkeur aan om met elke Europese staat aparte bilaterale overeenkomsten te sluiten op basis van hun mogelijkheden. Dit zou voor beide partijen een win-winsituatie zijn. Daarom ga ik ervan uit dat Rusland probeert Duitsland langzaam de mond te snoeren zonder alle economische en energiebanden volledig te verbreken. Ik denk dat Rusland de Europese naties wil laten leven, maar ze op een punt wil brengen waar de mensen de macht grijpen en een einde maken aan de Amerikaanse invloed en weer gaan onderhandelen over vrede en nieuwe wederzijds voordelige economische en handelsrelaties, waardoor Europa bevrijd wordt van de Amerikaanse bezetting, in ieder geval in economisch opzicht.

Inflatie

Nogmaals, ik zal mijn uitleg hier vereenvoudigen, zodat het begrijpelijk is.

Er is sprake van inflatie als de prijzen stijgen en je salaris gelijk blijft. Of je salaris daalt en de prijzen blijven gelijk. Het komt erop neer dat je met je salaris minder goederen kunt kopen dan voorheen. Je geld is minder waard geworden.

We kunnen twee soorten inflatie onderscheiden:

• Inflatie, die wordt veroorzaakt door nationale omstandigheden. De centrale bank verhoogt bijvoorbeeld geld en krediet, waardoor de hoeveelheid geld in de economie toeneemt, terwijl dezelfde hoeveelheid goederen wordt opgejaagd. De prijzen stijgen omdat de koopkracht van het geld daalt. Om deze spiraal onder controle te krijgen, verhogen centrale banken meestal de rente en halen zo geld uit de economie.
• Geïmporteerde inflatie. Als je afhankelijk bent van kritieke buitenlandse grondstoffen, hulpbronnen of energie en de prijzen hiervan stijgen, dan stijgen de prijzen van alle andere grondstoffen ook. Mensen consumeren dan minder en bedrijven gaan failliet omdat ze ofwel veel minder goederen verkopen ofwel hun productiekosten stijgen, of beide. Dit soort inflatie kan niet gestopt worden door de prime rates te verhogen. Het kan helemaal niet gestopt worden. Vroeger zou dit een oorlog uitlokken om kritieke grondstoffen veilig te stellen. Het probleem hier is dat beide landen, Rusland en de VS, militair niet bereikbaar zijn voor Europa.

We kunnen concluderen dat als Europa geen einde maakt aan de Amerikaanse bezetting en geen normale betrekkingen met Rusland aanknoopt, het ten onder zal gaan als een industrieel continent. De EU zal dit waarschijnlijk niet doen tenzij en totdat de pijn voor de Europese burgers toeneemt.

De rol van de dollar

De Verenigde Staten gedragen zich als een wereldrijk. Ze gebruiken hun valuta om het grootste deel, zo niet de hele wereld, onder hun controle te houden. Maar hoe werkt het eigenlijk?

Ik zal mijn antwoord opsplitsen. Het zal beantwoord worden aan de hand van de volgende drie hoofdstukken, “Goud”, “Reservevaluta”, “Saudi-Arabië” en “Sancties”. Ik zal mijn antwoord in dit hoofdstuk beginnen met een zeer belangrijk feit.

Elk land heeft toegang tot goedkope energie nodig, zoals ik al heb uitgelegd. De meeste energieproducten, zoals olie en gas, worden geprijsd en verhandeld in dollars. Je kunt de dollar gebruiken voor handel wanneer je maar wilt, zolang je niet wordt gesanctioneerd door de Verenigde Staten. Als je geen toegang hebt tot dollars, zul je enorme problemen hebben om grondstoffen en energie te kopen die in dollars worden verhandeld. Ja, er zijn verschillende omwegen die landen als Noord-Korea of Iran gebruiken. Maar het is veel ingewikkelder en, wat de “op regels gebaseerde orde” betreft, illegaal. Dit systeem wordt ook wel “Petrodollar” genoemd.

Nu kun je je voorstellen waarom landen als Duitsland alle bevelen van de VS moeten opvolgen, ook al worden ze niet bedreigd met bombardementen of invasies. Buitengesloten worden van het dollarsysteem is net zo verwoestend.

De VS geven jaarlijks ongeveer 800 miljard dollar uit aan defensie. Dit is veel meer dan ze zich kunnen veroorloven. Hiervoor moeten de Verenigde Staten schulden maken. Om dit te doen, geeft de VS staatsobligaties uit. De hele wereld koopt ze omdat ze betrouwbaar zijn (WAREN!) en meestal een goed rendement hebben.

Bovendien moest je land enorme hoeveelheden dollarreserves hebben om in dollars luidende grondstoffen en energie te kunnen kopen. Decennialang werkte dit goed. Maar enkele jaren geleden begonnen de VS die reserves als wapen te gebruiken en namen ze in beslag of legden ze sancties op als hun bevelen niet werden opgevolgd.

Goud

Goud werd eeuwenlang gebruikt om de waarde van de valuta van je land te bepalen voor internationale handel. Als één eenheid van je valuta X bijvoorbeeld één ounce goud waard is, dan kun je het vergelijken met één eenheid van valuta Y en de goudwaarde ervan. Op die manier kun je beginnen met handelen omdat je altijd weet, laten we zeggen de goudwaarde van je goed en hoeveel eenheden van je overeenkomstige valuta je nodig hebt om ervoor te betalen.

Dit systeem van handel in door goud gedekte valuta werd de goudstandaard genoemd. (Nogmaals, ik overdrijf om ervoor te zorgen dat de lezers het begrijpen).

Reservevaluta

Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog werd de goudstandaard echter in wezen afgeschaft en werd er een nieuw economisch systeem georganiseerd op de Bretton Woods Conferentie, waarbij de goudgerelateerde dollar in de plaats kwam van het goud. In 1973 kwam er echter een einde aan Bretton Woods toen de VS de dollar van zijn goudgarantie ontdeden. Sindsdien zweven alle munteenheden min of meer vrij ten opzichte van elkaar op de markt, maar door de koppeling van de olieprijs aan de dollar kan men de dollar nog steeds beschouwen als de wereldwijde reservemunt, vergelijkbaar met wat het was onder Bretton Woods.

Zoals reeds beschreven, moet je enorme hoeveelheden dollarreserves aanhouden om kritieke grondstoffen en energie te kunnen kopen, of in de meeste gevallen zelfs om überhaupt handel te kunnen drijven.

Er zijn natuurlijk andere munteenheden die als reservevaluta worden behandeld, zoals de euro, het Britse pond of de Japanse yen. Maar geen enkele heeft de betekenis en de kracht van de dollar, omdat de Federal Reserve Bank en het Amerikaanse leger er niet achter staan.

In 2009 presenteerde de toenmalige president van Rusland, Dmitry Medvedev, een munt op een bijeenkomst van de G8. Hij liet doorschemeren dat deze munt de nieuwe wereldreservemunt zou kunnen worden, die door geen enkel land gecontroleerd zou worden. Het Westen lachte erom. Waarom zouden ze de dollar opgeven als ze er elke natie ter wereld mee kunnen controleren? Ik had toen geen idee hoe dit geïmplementeerd kon worden. Vandaag zien we een duidelijker beeld. Ik ga hier verder op in in het BRICS-hoofdstuk.

Omdat Amerika zijn valuta als wapen gebruikt en daardoor wereldwijd steeds meer vertrouwen verliest, kiezen steeds meer landen ervoor om in eigen valuta te handelen. Op die manier voorkomen ze dat ze door de VS worden gesanctioneerd als het de VS niet bevalt wat ze doen. Nu kun je je afvragen waarom dit proces niet eerder is begonnen? Voornamelijk omdat er maar één systeem was voor internationale gelduitwisseling: het SWIFT-systeem (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication). Het bevindt zich in Europa en staat dus onder westerse controle. Als je niet internationaal in dollars wilde handelen, dan had je simpelweg niet de technische middelen om dat voor elkaar te krijgen.

Omdat Rusland zich voorbereidde op zowel een oorlog in Oekraïne onder de microscoop als een multipolaire wereldorde (gecentreerd rond de BRICS-landen) op macroschaal, ontwikkelde het sinds 2014 zijn eigen systeem voor internationale valutawissel, waar elk land aan kan deelnemen en in alle valuta kan handelen zonder de handelsgegevens aan de Amerikanen bloot te stellen. Het systeem heet SPFS. Ik raad je aan om je hierover te informeren. De Chinezen hebben een vergelijkbaar systeem. Het heet CIPS. Steeds meer landen zullen zich bij deze systemen aansluiten of hun eigen systeem ontwikkelen om los te komen van het dollardictaat.

Sancties

Nu ik alle basisbeginselen heb geïntroduceerd, kan ik schrijven over sancties.

Sancties zouden kunnen werken als je goederen sanctioneert die niet kritisch zijn voor de wereldeconomie. Vooral niet in hoeveelheden die cruciaal zijn voor de wereldmarkt. Ik zal het nog eens vereenvoudigen, voor een beter begrip.

Als het Westen sancties oplegt aan een land als Rusland, dat de wereld voorziet van een groot deel van veel essentiële hulpbronnen, dan veroorzaakt dat zo’n enorme schok voor de wereldeconomie dat er een nieuw systeem moet komen.

Laten we aardgas als voorbeeld nemen. Rusland levert een enorm aandeel gas aan de wereld. Voor zover ik weet is Rusland de op één na grootste gasleverancier ter wereld. Europa importeerde ongeveer 50% van zijn gasbehoefte uit Rusland. Zoals ik in het begin heb uitgelegd, verbruikt de wereld precies de hoeveelheid grondstoffen die op dit moment kunnen worden gewonnen en verwerkt.

Wat gebeurt er als Europa, om wat voor reden dan ook, geen gas meer krijgt uit Rusland? Europa is (was?) een industrieel continent, dus het heeft enorme hoeveelheden gas nodig om zijn industriële positie te behouden. Welnu, Europa en de Verenigde Staten sanctioneerden Rusland, en in het proces (inclusief het “toevallige” falen van Russische turbines, de Amerikanen die Nord Stream opbliezen, etc.) daalde het volume van gasleveringen aan Europa vanuit Rusland tot bijna nul, hoewel er nog wat gas vanuit Rusland via andere kanalen binnenkomt.

Amerika heeft er altijd voor gepleit, en nu “helpt” het Europa, om af te stappen van Russisch gas en in plaats daarvan Amerikaans gas te kopen. Autocratisch gas versus democratisch gas. Grapje 😊

Nu er zulke hoeveelheden gas van de Europese markt zijn verdwenen, moeten we niet vergeten dat er precies zoveel bronnen beschikbaar zijn die worden verbruikt. Waar halen we de hoeveelheid gas vandaan die nu verloren is gegaan? In theorie, als alle andere landen nog steeds dezelfde hoeveelheden verbruiken en het gas van hun huidige leveranciers krijgen, zou er voor Europa geen gas uit andere bronnen overblijven. Toch? Juist! Dat is wat er aan de hand is. Europa, vooral Duitsland (vergeet niet dat Duitsland de sleutel tot Europa is), worstelt om nieuwe gasbronnen te vinden. Maar die zijn er niet.

Ja, Europa krijgt wat gasoverschotten uit Amerika. Maar het komt niet eens in de buurt van wat Europa nodig heeft. En vergeet niet dat Europa en Amerika deel uitmaken van het vrije marktsysteem. Hoe worden goederen geprijsd op de vrije markt? Door vraag en aanbod. Alle andere gasleverende landen hebben Europa afgewezen, omdat er simpelweg niet genoeg overcapaciteit is. Amerika heeft nu het monopolie voor extra gas naar Europa. Wat een geweldige kans, zoals Anthony Blinken, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, zei. De Amerikanen kunnen nu elke prijs vragen die ze willen van de Europeanen. De Europeanen hebben het gas nodig om hun huizen te verwarmen en hun industrieën draaiende te houden. Amerika weet dit en eist tot acht keer hogere prijzen in vergelijking met Russisch gas.

Een kleine opmerking hier. Als Europa erin zou slagen om gas van andere leveranciers te krijgen, dan zou het de Europeanen misschien redden in termen van levering, maar de gasleveringen worden nu omgeleid van andere, waarschijnlijk armere, landen. En ze hebben dat gas nog steeds nodig. Of ze halen het nu uit Rusland, aangezien Rusland nu een overschot aan gas heeft, of ze gaan gewoon economisch ten onder.

Denk nu terug aan de doelstellingen van de Amerikanen met betrekking tot Europa. En je zult begrijpen wat er nu aan de hand is.

Oké, dit was een voorbeeld voor gas. Je kunt precies hetzelfde doen voor alle andere grondstoffen uit Rusland, waar Rusland de belangrijkste leverancier is voor de wereldeconomie. En Rusland is een belangrijke leverancier van veel kritieke grondstoffen zoals olie, aluminium en nog veel meer. Sanctioneer Rusland en de wereldeconomie loopt uit de hand. Als de wereldeconomie uit de hand loopt, is het onvermijdelijk dat er een nieuw systeem komt.

Waar zullen de Westerse (zelf)sancties toe leiden? Zoals ik al zei, is energie de cruciale hulpbron om een economie welvarend te houden. Als je heel goedkope energie hebt, kun je goedkoop goederen produceren en heb je voordelen in de wereldhandel. Als je dure energie hebt, heb je natuurlijk nadelen in de wereldhandel. Het Westen, of in ieder geval de meeste Westerse naties behalve Amerika zelf, heeft zichzelf beroofd van goedkope grondstoffen. Dat betekent dat de productiekosten van het Westen de pan uit zullen rijzen, zoals nu al het geval is.

Landen die bevriend zijn met Rusland kunnen goedkope Russische energie krijgen. Rusland levert het zelfs met korting. Dit geeft die landen een enorm voordeel ten opzichte van het Westen. Deze landen zullen opstaan.

Tot slot nog dit: voor het eerst in lange tijd zullen we nu verschillende prijzen hebben op de wereldmarkt voor grondstoffen. De prijs voor Rusland-vriendelijke naties en de prijs voor de rest. De bevriende landen zullen goedkope prijzen krijgen, de andere landen dure prijzen. Tot nu toe was er in wezen één prijs voor gas of olie.

Saoedi-Arabië

Saoedi-Arabië speelde een enorme rol in de dominantie van de Amerikaanse wereldeconomie. Zoals we hierboven hebben besproken, bepaalt de prijs van energie hoe een land zich ontwikkelt en produceert. In de jaren 1970 vertelden de Verenigde Staten Saudi-Arabië in wezen dat het kon doen en laten wat het wilde in de regio, maar dat het olie uitsluitend in dollars moest verkopen en voor de prijs die de Amerikanen dicteerden.

Aangezien Saoedi-Arabië de grootste olieproducent ter wereld is en een leidende rol speelt in de OPEC-organisatie, heeft het grote invloed op de wereldeconomie door de prijzen te bepalen en de productie te manipuleren. Omdat de Verenigde Staten Saoedi-Arabië controleren, hebben ze ook controle over de invloed van Saoedi-Arabië op de wereldeconomie.

In 2022 weigerde Saoedi-Arabië de Amerikaanse orders op te volgen om de Verenigde Staten te redden en de productie aanzienlijk te verhogen. Dit zou de energieprijzen verlagen en Biden’s midterm verkiezingen redden. Saoedi-Arabië weigerde niet alleen, maar verlaagde ook de OPEC+ productie en verhoogde zo de olieprijs wereldwijd aanzienlijk.

Dat is nog niet alles. Saoedi-Arabië heeft zich bovendien kandidaat gesteld voor toetreding tot de BRICS-organisatie. Amerika heroverweegt momenteel zijn relatie met Saoedi-Arabië vanwege deze acties.

BRICS

BRICS staat voor Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika. Allemaal ontwikkelingslanden. Landen die werden uitgebuit en gekolonialiseerd door het Westen. Werd Rusland gekolonialiseerd? Ja, in de jaren 1990, na de val van de Sovjet-Unie. Deze landen bouwden een economische alliantie, officieel om de onderlinge handel te bevorderen, wat succesvol was. Maar vandaag zien we de echte intentie, waar Medvedev in 2009 op zinspeelde, toen hij de munt toonde waarvan hij zei dat die in de toekomst de internationale en onafhankelijke reservemunt zou worden. Ik kom hier later op terug.

De BRICS-landen verenigen ongeveer de helft van de wereldbevolking, terwijl het Westen ongeveer een miljard mensen verenigt, dat is een achtste van de wereldbevolking. Het Westen is al, laten we zeggen, volledig ontwikkeld. De BRICS hebben het grootste deel van het menselijk potentieel en de hulpbronnen onder hun controle. En steeds meer landen melden zich aan bij de BRICS. Deze vier miljard mensen en hun economieën kunnen op eigen kracht ontwikkeld en welvarend worden. Het Westen is niet langer nodig voor hun welvaart. Tegelijkertijd is het voor het Westen het slechtste scenario als deze mensen welvarend worden. Het Westen zou dan wereldwijd niet langer nodig zijn. Het zou de ondergang van het Westen betekenen. Natuurlijk zien we allerlei pogingen om deze ontwikkeling tegen te houden.

Eenvoudig gezegd heeft het Westen zijn ontwikkelingspotentieel al uitgeput. De BRICS-landen zijn nog niet eens begonnen. En BRICS heeft een veel groter potentieel door het bezit van de belangrijkste hulpbronnen en een veel grotere bevolking.

Economische ontwikkeling versus economische uitbuiting

Nu kunnen we een andere conclusie trekken:

Het Westen buit andere landen uit voor eigen economisch voordeel en zorgt niet voor de economische behoeften van de mensen in de uitgebuite landen (met enkele uitzonderingen, zoals China).

BRICS ontwikkelt zijn handelspartners zodat ze in de toekomst een welvarende handelsrelatie kunnen hebben. In sommige gevallen stelt BRICS zelfs naties met ineffectieve staatsinstellingen in staat om op te staan en zich te ontwikkelen en zo hun volledige economische potentieel te ontplooien.

Ik wil hier iets benadrukken. Ik ben niet de enige voorstander van het Chinese Belt and Road Initiative. Omdat het, zoals reeds besproken, opnieuw monopolair zou zijn. Als alternatief brengt het BRICS-concept veel initiatieven samen om een multipolaire wereldorde te vormen. Waar geen hegemons nodig zijn. Alle naties kunnen zich aansluiten en vrij handel drijven. Aangezien de infrastructuur van het Heartland op dit moment wordt ontwikkeld, zal het veilig zijn voor inmenging van buitenaf door de zeemogendheden/Five Eyes.

De Verenigde Staten

De Verenigde Staten zijn een groot land. En ik ga ervan uit dat het een grote natie zal blijven. Maar één van velen, dat is de definitie van multipolariteit. We moeten hopen dat de VS bereid zijn hun hegemoniale positie in de wereld op te geven zonder de rest van de wereld de afgrond in te sleuren. Dit moet worden gewaarborgd door hen de kans te geven als gelijken deel te nemen aan de nieuwe multipolaire wereldorde.

Voorlopig zuigen de VS hun vazallen wereldwijd leeg om hun hegemonie te verlengen en hun industriële bases over te brengen naar de Verenigde Staten om te herindustrialiseren, in tegenstelling tot de de-industrialisatie van Europa.

Als de Verenigde Staten erin slagen Europa uit de wereldwijde exportmarkten te schoppen, dan hebben ze een realistische kans om deze markten zelf te bezetten. Waarschijnlijk zelfs met dezelfde bedrijven die binnenkort in de Verenigde Staten produceren. Voor zover ik kan zien, lijkt dit het plan te zijn.

De Amerikaanse regering heeft het grootste deel van de rijkdom van haar burgers de afgelopen decennia uitgegeven aan militarisme en imperialisme. Een enorm percentage Amerikanen bevindt zich in de volgende omstandigheden:

• Ze hebben twee banen nodig om in hun levensonderhoud te voorzien.
• Lange tijd dure studieleningen moeten terugbetalen.
• Dakloos zijn.
• Te maken krijgen met verslechterende infrastructuur.
• Een slecht gezondheidssysteem hebben.
• En nog veel meer.

Ik denk dat het Amerikaanse volk een realistische kans heeft om de controle over hun rijkdom en geld terug te krijgen door zich aan te sluiten bij het BRICS-systeem. Ze hoeven dan geen imperium en een belachelijk groot en duur leger in stand te houden. Het grootste deel van deze verloren rijkdom kan worden geherinvesteerd in de mensen om nieuwe rijkdom en welvaart te genereren in de Verenigde Staten, gebaseerd op hun eigen werk en niet op uitbuiting van andere naties als gevolg van imperiaal gedrag.

Veel mensen zullen zich afvragen hoe de Verenigde Staten welvarend kunnen zijn als ze hun imperium verliezen. Nou, dat is te veel om hier uit te leggen. Misschien leg ik het uit in een toekomstig artikel. Maar ik heb alle hints hierboven al gegeven. Je hoeft alleen maar de puntjes met elkaar te verbinden. Bovendien zal ik in het volgende hoofdstuk nog een extra hint geven.

Het westelijke rijk

Het huidige Amerikaanse Rijk, dat de hele wereld regeert, of in ieder geval geregeerd heeft, van de jaren 1990 tot 2022, is geen Amerikaans Rijk. Het is hetzelfde rijk dat de Britten eeuwenlang in stand hielden. Amerika is tegenwoordig de gastheer van ditzelfde rijk. Het is logisch om een eiland te hebben en een grote vloot om het te onderhouden, omdat een eiland minder kwetsbaar is voor aanvallen en een vloot de handelsroutes over zee kan controleren. De Britten voldeden aan deze eis. Maar omdat de wereld groter werd, met de ontwikkeling van beide Amerikaanse continenten, veranderde de gastheer in de twintigste eeuw van de Britten in de Verenigde Staten.

Het Rijk garandeerde de rijkdom van zijn leden. Een gemenebest.

Toch zien we dat de elites van het gemenebest rijk leven, ook al hebben hun burgers het grootste deel van hun rijkdom en levensstandaard verloren.

Nou, ik heb het al gezegd, het Rijk zijn de elites van de Vijf Ogen Staten. De huidige gastheer is de Verenigde Staten. Vroeger waren het de Britten.

De doelstellingen van dit rijk zijn de volgende:

• De elites rijk houden.
• De mensen “rijk genoeg” houden om geen problemen te maken.
• Alle andere naties onderdrukken, zodat het rijk zijn doelen kan handhaven.
• Alleen andere landen ontwikkelen, als het in het belang van het rijk is om zijn doelen te bereiken.
• Verdeel en heers.
• Macht en invloed behouden.
• Bescherm deze doelen met een enorme vloot en leger.

De NAVO, de EU, Japan, Korea en enkele andere belangrijke Amerikaanse bondgenoten? Het zijn GEEN bondgenoten maar vazallen, sommige met meer rechten dan andere. Ze hebben het recht om ontwikkeld te worden, om hun bevolking tevreden te houden, ook al zijn ze bezet door een buitenlandse macht.

De toekomst

Ik kan me drie scenario’s voorstellen. Ik zal proberen ze hier op te sommen en er waarschijnlijkheden aan toe te kennen:

1. Armageddon (10%):

De mensen die de leiding hebben over het rijk, en dan heb ik het niet over de regering van de Verenigde Staten, zouden kunnen besluiten dat als ze het rijk niet meer in stand kunnen houden, er geen mensen meer moeten zijn. Dit is gelukkig precies de optie die de Sovjet-Unie niet koos toen het uiteenviel.

2. Het imperium (unipolariteit) overheerst (20%):

Het rijk is nog steeds erg machtig. Individuele naties, zelfs Rusland, konden het niet weerstaan. Daarom wachten alle naties op wat er in Oekraïne gebeurt voordat ze zich openlijk tegen het rijk verzetten. Zodra Rusland het imperium in Oekraïne verslaat, verwacht ik dat alle naties stap voor stap in opstand zullen komen en de imperiale structuren zullen verdrijven en zich zullen aansluiten bij BRICS, de SCO, enz. Helaas is het duidelijk dat sommige naties in dit proces vernietigd zullen worden. Ze wachten allemaal tot de ander in opstand komt. Sommige naties zullen de eerste moeten zijn en ik kan me voorstellen dat het imperium ze zal vernietigen om de anderen te laten zien dat het menens is. Dan zal de rest zich aansluiten. Of niet? Ik heb 20% toegewezen aan de optie “Niet”.

3. Multipolariteit overheerst (70%):

In wezen is dit wat ik hierboven beschreef in het economische deel van dit artikel. Veel landen beginnen zich aan te sluiten bij de BRICS en de SCO en vormen nieuwe internationale organisaties die niet worden gecontroleerd door het imperium, enzovoort. Vrede in het hartland.

Je zou kunnen denken dat 10% voor Armageddon een laag cijfer is? Dat is het ook. Maar ik wil dat je je voorstelt dat iemand je een revolver geeft met 10 kamers. Deze persoon laadt het pistool met één kogel en doet je het aanbod om Russische roulette te spelen. Je hoeft de trekker maar één keer over te halen. Als je geluk hebt, krijg je een miljoen dollar. Zou je het doen? Het is een kans van 10% om te sterven of 90% om een miljoen te krijgen. Ik zou het zeker niet doen.

The Red Pill Observer | Substack