Zaterdag 15 april 2023 – 11u: Willem Middelkoop, specialist in goud, en Joachim Van Wing, expert in de petrodollar, kruisen de degens. Vriendschappelijk weliswaar, want ze zijn het grotendeels eens: de dollar zit in lastig vaarwater.
U leest het goed: Willem Middelkoop, en niet Diederik Schmull, zoals voorzien, want die zegde op het laatste moment af. Blijkbaar was mijn mailing “Waarom de dollar wél gaat crashen” er te veel aan. “Te anti-Amerikaans”, zo klonk het.
En daarmee is meteen een belangrijke breuklijn blootgelegd: nog steeds zijn er mensen die denken dat de Amerikanen “de goeien” zijn, en de Russen, of gelijk welke ander land dat niet akkoord gaat met de VS, “de slechten”.
Maar is het werkelijk zo simpel? In mijn ogen niet. Als het over Oekraïne gaat, bijvoorbeeld, worden we verteld dat Rusland die oorlog begon op 24 februari 2022, en zij dus schuldig zijn aan het binnenvallen van een ander land.
Maar wordt er ook voldoende aandacht gegeven aan het feit dat daar in 2014 een staatsgreep werd gepleegd, waarbij een democratisch gekozen president, Viktor Yanukovych, van de macht werd verjaagd?
“Ja, maar die was pro-Russisch”, wordt dan gezegd. Tja, oké, en dan? Als dat de keuze is van de inwoners van Oekraïne, die in grote mate Russisch spreken, dan is dat toch gewoon zo. Wat heeft het westen zich daar dan in te moeien?
“Ja, maar hij wilde het associatieverdrag met de Europese Unie niet tekenen”, wordt dan gezegd. Tja, oké, en dan? In het staatsbestel van Oekraïne is het nu eenmaal het voorrecht van de president om dat al dan niet te doen.
Moet ‘ie daarom meteen ook weg? Of vinden we het een aanvaardbaar principe dat een president van een land enkel datgene mag ondertekenen wat de EU (en dus: de Amerikanen) goed vinden?
Als men dus begint over de schending, door Rusland, van de soevereiniteit van Oekraïne, dan gaan mijn tenen krullen: in welke mate respecteerden de VS zélf de soevereiniteit van dat land? En bij uitbreiding alle andere landen?
Sinds WWII heeft de VS maar liefst 64 openlijke of clandestiene operaties gepleegd in andere landen, en in de hele geschiedenis van de VS zijn er maar 15 jaar te tellen wanneer het land niét in oorlog was met een ander land.
Is dit een of andere samenzweringstheorie? Neen. Het is gedocumenteerd-bewijsbaar, en door de Freedom of Information Act komen er elk jaar nog nieuwe operaties aan het licht die tot voor kort “top secret” waren.
Met andere woorden: traag maar gestaag beginnen mensen te beseffen dat de lijn tussen “good guys” en “bad guys” helemaal niet zo scherp te trekken valt, en er “bad guys” in alle kampen zitten.
Ben ik misschien anti-Amerikaans? Helemaal niet. Meer nog: als jonge kerel was ik gefascineerd door de Amerikaanse Onafhankelijkheidsstrijd: de Boston Tea Party, de Federalist Papers, en natuurlijk ook de Declaration zelf.
Voor het eerst in de geschiedenis ontstond er een land dat volledig gebaseerd was op een ogenschijnlijk universele rechtsfilosofie, en niet op lokale tradities of gewoontes. Het boeide mij mateloos, en ik was een groot Amerika-fan.
Tot iemand mij erop wees dat de Bill of Rights enkel gold voor de blanken in de VS, en niet voor de slaven of natives. Waar waren die rechten dan? Dat was de eerste prik in mijn ultra-positief beeld over het Amerikaanse project.
Meer prikken volgden, en toen ik “De Mythe van de Goede Oorlog” van Jacques R. Pauwels las, werd voor mij duidelijk dat de ethiek van een land dat louter op een “universele” filosofie gebaseerd is, vroeg of laat ten onder gaat.
De VS is daar het beste voorbeeld van. De nobele principes waarop het staatsbestel van de VS gebaseerd is, zijn actief belegerd geworden door de financiële belangen die steeds meer macht voor zichzelf wilden.
Tot mijn droefenis moest ik dus vaststellen dat principes alleen niet genoeg zijn om de menselijke aard in toom te houden. Vroeg of laat worden die uitgehold, en verworden ze tot het tegendeel van waar ze voor stonden.
Ik ging dus op zoek naar de bron van de corruptie, en die nam in grote mate toe bij de installatie van de Federal Reserve in 1913. Vóór die tijd hield de VS nog redelijk vast aan zijn roots. Maar daarna ging het snel bergaf.
Een goed boek hierover is “The Creature of Jekyll Island” door Edward Griffin, wat zelf een doorslagje is van “The Secrets of the Federal Reserve” van Eustace Mullins. Die twee boeken veranderden mijn hele zienswijze.
Plots begreep ik dat de Verenigde Staten traag maar zeker van binnenuit overgenomen zijn door een kartel van bankiers die het land vervolgens gingen gebruiken om hun eigen werelddominantie te vestigen.
Het zou niet de eerste keer zijn. Ook Engeland maakte al eens hetzelfde mee. Toen Henry VIII in 1535 beval om de Katholieke kloosters te onteigenen, begon daarmee een lang aftakelingsproces van ’s lands soevereiniteit.
Eerst gingen de bankiers in de 16de eeuw alle land opkopen, zoals ik uitleg in deze lezing, en dan gingen ze, gebaseerd op dat monopolie, voor het volgende monopolie: dat op het uitgeven van geld.
Is het toeval, dacht u, dat vijf jaar na wat “The Glorious Revolution” wordt genoemd (1689) de Bank of England wordt opgericht (1694) en we vervolgens overal in Europa ‘democratische’ revoluties zien?
Geenszins. Het is een beproefd concept. Stook burgers op tegen het gezag met een foefje rond “democratisering”, et voilà: de tegenmacht die tot dan toe de macht van de bankiers inperkte, wordt door de bevolking zélf verwijderd.
Is het toeval dat Napoleons eerste daad, na zijn geslaagde contrarevolutie, het installeren van de Banque de France was, de Franse Centrale Bank? “Follow the trace of the money”, en je zult zien dat het altijd hetzelfde liedje is.
Zo ook dus inzake de VS: goed begonnen, maar gebaseerd op een moderne rechtsfilosofie, en dus moét het misgaan. Het idee van een republiek is mooi, maar dan moet je wel je filosofische roots onderhouden, via traditie.
Of zoals McHenry (1753-1816) al schreef: “A republic, if you can keep it”.
De VS is in 1913 met andere woorden gekaapt (maar volgens Karen-Hamaker Zondag al van in 1871, toen de VS failliet ging) door zijn eigen Centrale Bank. De staart dus, die kwispelt met de hond.
Hoe verklaar je anders dat zelfs de Senaat van de VS geen inzicht heeft op de zogenaamde “black budgets” van haar eigen inlichtingendiensten? Het is maar door helden zoals Edward Snowden dat we daar iets over weten.
De verklaring is in mijn ogen simpel: de geheime diensten van een land staan niét in functie van dat land, maar in functie van haar Centrale Bank. Dus “007” staat in functie van de Bank of England, niet van Engeland zelf.
U mag dit conspiracy vinden, maar misschien moet u wel eens onder ogen zien dat er inderdaad gewoonweg een plan bestaat om van ons allemaal monetaire slaven te maken. Dat is tenminste mijn overtuiging na 20 jaar studie.
De techniek is overigens niet zo moeilijk. Je zorgt via je geheime diensten eerst dat een land zich diep in de schulden steekt, en vervolgens organiseer je een “regime change”, waarna alle publieke assets worden geprivatiseerd.
Wie staat dan als eerste in de lijn om die assets voor een prikje op te kopen, denkt u? Juist ja: de handlangers van de centrale bankiers. Net zoals in 1535 in Engeland gebeurde of zoals in 1989 in Rusland – het oude liedje.
Dienaangaande kan ik u ten zeerste het boek van John Perkins aanraden, een ingenieur die gebruikt werd als asset door de NSA om de leiders van landen te corrumperen zodat ze leningen aangingen voor nutteloze prestigewerken.
Hij kreeg berouw over zijn daden en schreef er een boek over: “Confessions of An Economic Hit Man“. Daarin leest u hoe het doel altijd is om (1) landen in de schuld te brengen, (2) revolutie te organiseren, en (3) te privatiseren.
Wat in Oekraïne gebeurd is, is precies dat. Poetin wist heel goed dat indien er een clandestiene regimewissel zou komen, het westen het land zou leegroven, zoals dat eerder in het Rusland van Jeltsin is gebeurd.
En zo geschiedde: op nog geen jaar tijd na de regimewissel in Kiev was al 1,6 miljoen hectare Oekraïense landbouwgrond in handen van Westerse bedrijven, een cijfer dat intussen opgelopen is tot 3,3 miljoen.
Wie dus nog steeds denkt dat de categorie “oorlog” enkel beperkt is tot tanks en soldaten, die is niet mee, vrees ik: waarom zou je een land binnenvallen als je het via een regimewissel voor een prikje kunt opkopen?
Het is dus niet “de VS” die een regimewissel in Oekraïne wilde. Men kan niet doen alsof de gewone Amerikaan al die oorlogen en geheime operaties wil. Het zijn de Centrale Bankiers die een regimewissel willen.
Ben ik dan pro-Russisch? Geenszins, want al voor 2014 rommelde het in de Donbass, en het is mijn overtuiging dat Rusland toen zelf ook aan het stoken was. In mijn ogen heeft het land wel degelijk territoriale ambities.
Poetin is dus zeker geen heilige, en ik denk dat we een grove fout zouden maken indien we vanuit een groeiend bewustzijn over het imperialisme van de dollar dan plots Poetin zouden zien als één of andere anti-dollar-held.
Dat is hij niet: inzake 9/11 heeft hij boter op het hoofd. Want wees eens eerlijk, Mr. Putin, over wat er gebeurde met de duikboot Kursk? Was het niet één van diens P-900 raketten die het Pentagon binnen vloog?
Dimitri Khalezov. Dat is de man die u moet hebben. Maar het zou me veel te ver leiden. En dat soort analyse hou ik voor mijn betalende abonnees. Om u maar te zeggen: niets is wat het lijkt. Laat u dus niet vangen!
Zodoende: ik ben niet anti-Amerikaans. Ik ben niet pro-Russisch. Ik ben pro-Waarheid, en aangezien die één en oneindig is, volgt daaruit dat gelijk wie aan het vechten is met elkaar tenminste voor een stuk ongelijk heeft.
Dat toegeven is het begin van Vrede.
Wat ik wél zeg, is dat ik het verzet van Rusland tegen het dollar-regime maar al te goed begrijp, en ook dat hij niet alleen staat: meer dan 140 landen hebben hun ervaringen met elkaar vergeleken, en vinden elkaar nu.
Dat bewijst de vrede die China heeft kunnen bewerkstelligen tussen Iran en Saudi-Arabië: een diplomatieke mijlpaal als u het mij vraagt. Er is echt heel erg veel aan het veranderen in de wereld, en ik denk ten goede.
Ik kijk bijvoorbeeld met spanning uit naar de volgende BRICS-conferentie die zal plaatsvinden op 22 augustus te Johannesburg, alwaar representanten van die landen bij elkaar komen om te bespreken wat ze monetair gaan doen.
Vanuit Safecapital gaan we dit op de voet volgen, want we staan echt voor historische momenten. Maar het dollarwebinar met Willem Middelkoop en Joachim Van Wing is alvast een goede voorbereiding.
Beste groeten,
Brecht Arnaert
PS: Ik geef twee artikelen met de argumenten pro en contra hieronder nog eens mee:
“Waarom de dollar niet gaat crashen”
“Waarom de dollar wel zal crashen”