Economie en keizerrijken – Deel 4

Inleiding

1. Als het om geopolitiek gaat, ga ik ervan uit dat een geloofwaardige voorspelling slechts mogelijk is voor ongeveer een jaar. En zelfs dat is een uitdaging. Ik gebruik aannames met betrekking tot Azië die meerdere jaren beslaan. Wat impliciet betekent dat we het niet langer hebben over geloofwaardige voorspellingen, maar over het creëren van één scenario uit vele mogelijkheden. We hebben het over het scenario dat mij het meest geloofwaardig lijkt met de informatie, kennis en methodologie die beschikbaar zijn. Ik beweer dus NIET dat ik weet wat er gaat komen. Dit zijn aannames om verschillende uitkomsten te kunnen evalueren.
2. In dit artikel zoomen we uit op de wereldkaart en bekijken we het grotere strategische plaatje van de strijd tussen Oost en West. Ik heb dat gedaan in mijn eerste artikel over Economie en Keizerrijken. Maar daar analyseerde ik de economische dimensie. Hier zullen we ons richten op de geopolitieke dimensie.

Achtergrond

• Economie en keizerrijken – Deel 1: Het grotere plaatje
• Economie en keizerrijken – Deel 2: Duitsland
• Economie en kei zer rijken – Deel 3: Nationale belangen, media en religies

Persoonlijke noot

Toch houd ik niet van de Amerikaanse imperiale parasiet die miljoenen mensen wereldwijd doodt en schade toebrengt. En die de Amerikanen zelf schade toebrengt. In mijn volgende artikel over Economie en keizerrijken zal dit het onderwerp zijn.

De Symbiose van het Voormalige Heartland – Rusland en Duitsland

Hier wil ik verdergaan waar ik in Economie en keizerrijken ben gestopt. Duitsland:

Laten we het een beetje vereenvoudigen en een symbiose beschrijven als een wederzijds voordelige relatie tussen twee entiteiten. Je zou nog verder kunnen gaan en zeggen dat het betekent dat elke entiteit de meeste voordelen genereert terwijl ze verbonden is met de andere.

Sinds ten minste de 19e eeuw is een dergelijke symbiose tussen Duitsland en Rusland mogelijk. Het zou een van de hoekstenen zijn van Mackinder’s Heartland Theory. Helaas deden de Zeemogendheden er alles aan om een economische of militaire alliantie tussen Rusland en Duitsland te voorkomen.

Hier zijn enkele redenen waarom aan de voorwaarden voor een symbiose is voldaan:

• Culturen zijn niet hetzelfde, maar wel compatibel.
• Duitsland heeft een centrale positie in Europa waarlangs bijna alle handelsroutes en logistiek moeten lopen voor handel tussen Oost en West.
• Duitsland is dichtbevolkt in vergelijking met zijn territoriale omvang.
• Duitsland heeft een enorm industrieel, politiek en militair potentieel.
• Duitsland heeft geen toegang tot essentiële hulpbronnen die nodig zijn om het bovengenoemde potentieel te benutten.
• Rusland heeft alle benodigde grondstoffen voor zichzelf en voor het grootste deel van de wereld.
• Rusland heeft een strategisch groot grondgebied dat grenst aan veel belangrijke gebieden in de wereld.
• Rusland is (was?) een Europese natie.
• Door nauw samen te werken hadden Rusland en Duitsland het Heartland kunnen domineren. Maar er was geen definitieve overeenstemming, tenminste niet tot het begin van de 21e eeuw. Toen veranderden de dingen.

Dit zijn slechts enkele van de vele redenen waarom Duitsland en Rusland een perfecte combinatie zouden zijn geweest om een bondgenootschap aan te gaan. Maar de Zeemogendheden zijn zeer succesvol geweest in het voorkomen hiervan. De laatste en meest bekende klap om zo’n alliantie te voorkomen was het bombarderen van de Nord Stream pijplijn door de Zeemogendheden. Door het Amerikaanse Rijk.

Is dit slecht voor het Heartland? Helemaal niet. Het is slecht voor Europa en zijn nu afnemende welvaart. Als Rusland/Duitsland tot het begin van de 21e eeuw de meest gunstige alliantie was, dan is dat nu niet meer zo. Europa en Duitsland hebben hun betekenis verloren. Waarom?

Ten eerste zou het bevrijden van Europa van de Amerikaanse bezetting veel meer moeite en middelen kosten dan het potentiële voordeel. Het gevolg zou het einde van de wereld kunnen zijn.

Ten tweede, terwijl het Westen Rusland en Oost-Europa heeft uitgebuit sinds het einde van het socialisme in Europa, vergaten ze China. China groeide uit tot een supermacht terwijl het Westen de Slaven (allemaal) uitbuitte en een nieuwe kruistocht begon in het Midden-Oosten en Afghanistan.

De nieuwe natuurlijke symbiose van het Heartland is niet langer Duitsland en Rusland. Het is China en Rusland. In feite – en dit is slecht voor Europa – heeft Rusland Europa niet langer nodig. Helaas moet Rusland zich nog steeds verdedigen tegen verdere westerse kruistochten tegen het land. Napoleon en Hitler hebben gefaald, maar nu is de derde poging aan de gang.

De nieuwe Heartland-symbiose – Rusland en China

Vroeger zou zo’n alliantie hebben geprobeerd om strategische regio’s in het hartgebied te controleren, te veroveren, te kolonialiseren of te annexeren om de handel te controleren. Dit zal in de toekomst niet nodig zijn. In de toekomst zullen regionale machten de macht krijgen van China en Rusland om soevereine beslissingen te nemen over handel die voor beide partijen voordelig is. Voorbeelden zijn Iran, Saoedi-Arabië en Turkije. Als Turkije en Saoedi-Arabië vandaag afhankelijk zijn van de VS en alleen handel mogen drijven en allianties mogen sluiten met toestemming van de VS, dan zal de toekomst er anders uitzien. Ze zullen bevoegd zijn om hun eigen beslissingen te nemen. Daar zal ik later dieper op ingaan.

Maar nu wil ik de mogelijke voor- en nadelen van zo’n symbiose schetsen. Zo zal ik het voorlopig noemen: Symbiose. Later zal ik ingaan op de vraag of we het hebben over een alliantie of over iets anders.

Voordelen voor Rusland in samenwerking met China

• Toegang tot een enorm industrieel en menselijk potentieel.
• Toegang tot een enorme markt.
• Toegang tot uitgebreide ontwikkelde handelsroutes (Belt and Road Initiative, BRI) door het Heartland.
• Een beveiligde achterhoede, die Rusland de mogelijkheid geeft om zich militair te richten op de Europeanen (nu het Westen) die elke eeuw proberen Rusland te veroveren.
• Wereldwijde diplomatieke steun.
• Enorme inlichtingenbronnen.
• Samenwerking in de ruimte.
• Levering van digitale technologie.
• Proxy voor toegang tot het westerse financiële systeem.
• En nog veel meer.

Voordelen voor China in samenwerking met Rusland

• Bijna onbeperkte middelen voor een bijna onbeperkte vraag.
• Militaire technologie, nodig voor bescherming tegen het Westen. (Zelfde lot).
• Toegang tot ruimtetechnologie.
• Toegang tot nucleaire technologie.
• Diplomatieke steun.
• Steun in de kwestie Taiwan.
• Een niet onbelangrijke markt.
• Een beveiligd noorden. Als het noorden is veiliggesteld, kunnen andere strategische richtingen beter worden beschermd.
• Helpt bij het oplossen van het Chinees-Indiase conflict.
• Militaire ervaring, tactieken en strategieën. China moet dit leren, omdat het al tientallen jaren geen echte gevechtservaring heeft opgedaan.
• En nog veel meer.

Nadelen

• Onverenigbare culturen.
• Rusland heeft een enorm grondgebied, maar in vergelijking daarmee een kleine bevolking.
• China heeft een enorme bevolking en een veel kleiner grondgebied dan Rusland.
• Rusland heeft alle grondstoffen in overvloed. Zelfvoorzienend.
• China is afhankelijk van import om zijn enorme industriële sector in stand te houden.
• De verre oostelijke gebieden van Rusland en hun bevolking zijn historisch eerder Aziatisch dan Europees/Russisch. De Sovjets probeerden dit “probleem” op te lossen door middel van deportaties, maar er zijn nog steeds regio’s met voornamelijk etnische Aziaten.

Met andere woorden, Rusland heeft alles wat het nodig heeft. China heeft veel nodig dat het niet heeft. Ook al proberen westerse journalisten Rusland af te schilderen als China’s ondergeschikte partner, alleen maar om Rusland te vernederen en anti-Chinese sentimenten in Rusland te veroorzaken, de waarheid is het tegenovergestelde. Rusland zou in het ergste geval zonder China kunnen. Ze kunnen zich terugtrekken en “Fort Rusland” uitroepen. Als het valt, worden de kernraketten gestart. China kan zich niet terugtrekken en wachten. Het ontbeert de middelen en de militaire technologie om dat te doen. Ik zal hier later op terugkomen in het gedeelte over de vraag of Rusland en China een alliantie hebben, of iets anders.

De controleknooppunten van het keizerrijk over Azië en de wereld

De volgende logische vraag is, waarom gebeurt dit niet? Dat zal ik proberen uit te leggen.

De twee pijlers van machtsprojectie

Je kunt daar natuurlijk de controle over de lokale media en religies aan toevoegen. Dat zijn zachte machten.

Militair

Niettemin, telkens als een land in het verleden niet meedeed met de op Amerikaanse regels gebaseerde internationale orde, vielen de VS het land binnen en vernietigden het. In de vorige eeuw hebben de VS militaire bases gekregen in de meeste landen over de hele wereld. Het is een netwerk van controle. Als je kijkt naar de meeste van deze militaire bases, zijn ze geen partij voor een echte militaire macht. Rusland, China en zelfs Iran zouden de meeste met raketten kunnen vernietigen. Maar hier komt het punt. Deze bases zijn niet in het land om tegen andere landen te vechten of om het gastland te “beschermen”. Nee. Ze zijn er om als een van de twee machtspijlers het gastland te controleren.

Het gastland, bijvoorbeeld Italië, heeft zijn eigen strijdkrachten. Als in de regio een ander land zich niet aan de “regels” van de VS houdt, kunnen de VS hun eigen strijdkrachten gebruiken om dit afgescheiden land te bedreigen, of ze kunnen de strijdkrachten van het gastland naast het afgescheiden land gebruiken.

Hier is een voorbeeld om uit te leggen wat ik bedoel. De ex-president van Libië, Kadhafi, wilde zich niet langer aan de regels van de VS houden (ik zal hier niet in detail treden). De VS kon hem dat niet laten doen omdat dat andere landen zou aanmoedigen om een onafhankelijk beleid te voeren. Daarom moest Libië worden vernietigd. De VS hadden dat gemakkelijk alleen kunnen doen. Maar hier komen we bij de militaire pijler van de macht. De VS controleren Europa volledig. Door de militaire en de economische pijler. Het heeft zijn eigen middelen in Europa, maar het controleert ook de Europese nationale legers. Uiteindelijk leidde dat ertoe dat Europese mogendheden namens de VS de oorlog tegen Libië voerden.

Terwijl ze dat deden, konden de VS hun middelen en macht richten op andere regio’s in de wereld in die tijd, zoals Irak en Afghanistan. En de VS bewapende en trainde ook “opstandelingen” in Syrië.

Dat was de militaire uitleg over hoe de VS de rest van de wereld kan controleren. Ik noem al deze satellietnaties die bereid zijn om oorlog te voeren voor de VS knooppunten van de machtsprojectie van de VS.

Laten we nu eens kijken naar de economische pijler.

Economisch

• Internationale handel wordt meestal genoteerd in dollars. Als een land in dollars handelt, vallen alle transacties onder de Amerikaanse wetgeving.
• Internationale transacties werden meestal overgebracht via het SWIFT-systeem, dat onder controle staat van de VS.
• De VS hebben de meest capabele marinevloot ter wereld. Deze vloot maakt deel uit van de eerste pijler, militaire machtsprojectie, maar is er ook om de handel te controleren. En dat gebeurt meestal op zee.
• Aangezien olie meestal in dollars wordt verhandeld en alle landen olie nodig hebben om te overleven, wil je niet buiten het dollarsysteem vallen.

Als een natie niet gehoorzaamt, kan het geleidelijk worden uitgesloten van de hierboven genoemde systemen. Er zijn maar heel weinig naties die dat kunnen overleven. Op dit moment zijn dat in feite alleen Rusland, Syrië, Venezuela en Iran. Misschien ook nog een paar andere.

Elke andere natie zou onmiddellijk instorten, inclusief hun politieke leiders.

Taiwan

China wordt nog steeds bedreigd door de twee hierboven genoemde pijlers van machtsprojectie. China kan daar nog niet veel aan doen.

Taiwan is om veel redenen belangrijk voor China. Eén reden is natuurlijk dat je je vijand niet vlak naast je kust wilt hebben. In het geval van Amerikaanse bases op/bij Taiwan zou China wat betreft zijn veiligheid in een vergelijkbare situatie terechtkomen als Rusland in Oekraïne. Natuurlijk zijn er veel meer VS-satellietlanden rond China.

Bovendien is Taiwan verantwoordelijk voor een enorm deel van de halfgeleiderproductie in de wereld. En daarmee ook voor China. Dit is een soort verzekering van de kant van de VS om te voorkomen dat China Taiwan militair in handen krijgt. Als jullie Taiwan proberen in te nemen, blazen we de halfgeleiderproductie op. China heeft op deze dreiging gereageerd en bouwt nu actief halfgeleiderfabrieken in heel China. Voor zover ik weet, hebben we het over tientallen fysieke productielocaties in China. Het lijkt erop dat China zijn overlevingskansen in eigen hand heeft genomen, net als Rusland. Halfgeleiders zullen China niet langer hinderen zodra de productiecapaciteit omhoog gaat.

Maar het punt is dat China Taiwan niet met militaire middelen wil terugpakken. Precies zoals Rusland dat niet wilde met Oekraïne. Uiteindelijk werd Rusland gedwongen om binnen te vallen. Ik zal dat later in meer detail uitleggen. De grote vraag is, zal China gedwongen worden om Taiwan binnen te vallen?

Chinees-Russisch langetermijnplan

Hoe kan China zich vreedzaam herenigen met Taiwan als de VS het land vasthoudt? Gemakkelijk. Op dat moment zal de VS er niet meer zijn in dit deel van de wereld. Zonder de VS zal Taiwan zichzelf gewoon als een open provincie verklaren en Chinese ambtenaren en militairen uitnodigen om de controle over het eiland te herstellen.

Daarom is het Chinese (Servische) plan om gewoon niets te doen. Achterover leunen, toekijken en proberen de escalaties laag te houden om de VS geen reden te geven om de kwestie in een gewapend conflict om te zetten. Escalatiebeheer. Zoals de Russen doen in Oekraïne om geen onnodige NAVO-betrokkenheid uit te lokken.

Met dit in gedachten kun je opnieuw evalueren waarom de Chinezen niet veel deden tegen het bezoek van Pelosi in Taiwan en veel andere gebeurtenissen. Escalatiebeheer.

Hoe worden de VS “verwijderd” uit dit deel van de wereld? Met een toverstaf? Nee. Ik ga hier nu niet op in omdat dit het onderwerp zal zijn van mijn laatste grote artikel. In dat artikel zal ik gedetailleerd ingaan op hoe ik denk dat de controle van de VS over het grootste deel van de wereld de komende jaren zal afnemen zonder dat er een schot wordt gelost. Het gaat over macro-economie en ik zal hier slechts een kleine hint geven. De VS zullen tot 2030 niet in staat zijn om hun aanwezigheid buiten de westerse landen te handhaven omdat de twee bovengenoemde pijlers van machtsprojectie niet langer beschikbaar zullen zijn voor de VS.

Wat mij tot de conclusie brengt dat de VS door interne overwegingen gedwongen en gedreven zullen worden om hun militaire bases op veel plaatsen in de wereld terug te trekken.

Ook hier moeten we het escalatiemanagement wereldwijd in gedachten houden. De VS is een gewond dier, zoals ik in eerdere artikelen heb aangegeven. De uitdaging is om het niet te provoceren om iets volkomen stoms te doen dat de mensheid in gevaar zou kunnen brengen. Serviërs moeten nog een paar jaar grote vernederingen verdragen. China ook. En Syriërs. Wie nog meer? Tientallen landen. Maar ik ga ervan uit dat vrijheid, vrede en onafhankelijkheid nabij zijn. Als de Chinezen zeggen dat het in 2030 voorbij zal zijn, dan neem ik aan dat ze de juiste informatie hebben.

In feite moeten we allemaal bidden dat de VS in staat zal zijn om op een ordelijke manier in te storten als een imperium zonder de mensheid mee te nemen in de afgrond. Zowel Oekraïne als Taiwan zullen de plekken zijn waar wordt bepaald of de VS vrijwillig ophoudt een imperium te zijn en een normale natiestaat wordt, of niet. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb het al vaak geschreven. Ik schrijf niet tegen de Verenigde Staten van Amerika of hun bevolking. Sterker nog, ik mag de mensen erg graag. Ik schrijf echter wel tegen het Amerikaanse imperium dat de hele wereld misbruikt, inclusief het Amerikaanse volk.

Vrijheid van navigatie

Voorlopig is het wat het is. Dankzij de twee pijlers van machtsprojectie is de VS in staat om de wereldwijde handel te controleren en elk schip dat op de oceaan vaart tegen te houden. En dat doet het ook. In theorie kunnen ze ook Russische en Chinese schepen tegenhouden. En dat doet het ook. Maar alleen onder sterk geconstrueerde redenen om de steun van het Westerse publiek te krijgen. Door Russische, Iraanse, Chinese enz. schepen tegen te houden, te beschadigen of te intimideren, riskeert de VS een grote oorlog te beginnen. Wat tot 2022 niet gunstig is geweest voor de VS. Dingen kunnen veranderen als de VS het gevoel heeft dat haar wereldwijde dominantie op het punt staat uiteen te vallen. Er zouden wanhopige acties kunnen volgen.

Rusland

Zoals ik al zei, “in theorie”. Dit zou inderdaad waanzin zijn als vergelding voor de inbeslagname van een schip. Het vermogen van Rusland om de oceanen te bevaren met zowel commerciële als militaire schepen is bijna onbeperkt, maar in zeldzame gevallen zou er een dreiging van inbeslagname kunnen zijn. Hoogstwaarschijnlijk zou Rusland reageren door ook een westers schip of westerse bezittingen in Rusland in beslag te nemen.

China

Er zijn veel redenen:

• China heeft veel indrukwekkende schepen, maar ze zijn nog niet getest op gevechten.
• De technologie is nog steeds iets inferieur aan de Westerse en Russische technologie. Potentiële hypersonische technologieën worden meestal overgedragen door de Russen om hun (Russische) verdediging in de achterhoede uit te breiden via de Chinezen.
• Chinese matrozen hebben bijna geen gevechtservaring.
• Chinese commandanten hebben bijna geen gevechtservaring. Ze leren het nu in Oekraïne.
• China heeft geen mogelijkheid om zijn vloot duizenden kilometers van zijn kusten te ondersteunen. Zodra een Chinese vloot – hoe sterk ook – te ver weg vaart, is het haaienvoer. Het Westen is hier de haai. Denk aan de twee pijlers van machtsprojectie van het Amerikaanse Rijk. China heeft daar niets van.

Daarom zien we dat de Chinese marine aan de grens zit en wacht tot het Amerikaanse Rijk instort.

Napoleon zei zoiets als: “ Onderbreek je vijand nooit als hij fouten maakt “. China gebruikt deze strategie op het niveau van een Jedi-meester.

Hefboomwerking op China

Dat is de macht van China. Afhankelijkheid. Maar China is ook afhankelijk.

Om deze enorme industriële basis te kunnen onderhouden, is China gedwongen om grote hoeveelheden grondstoffen te importeren:

• Energie (olie, gas, kolen)
• Alle soorten metalen
• Voedsel
• Deel uitmaken van het westerse financiële systeem

Om alleen de belangrijkste te noemen. Er zijn veel meer afhankelijkheden.

Wat betekent “Deel uitmaken van het Westerse financiële systeem”? China moet deel uitmaken van het Westerse systeem zolang de rest van de wereld deel uitmaakt van het systeem en ervan afhankelijk is. Anders zou China zijn producten niet kunnen verkopen en noodzakelijke grondstoffen niet kunnen kopen. Dit systeem wordt momenteel wereldwijd omvergeworpen, maar voorlopig is het nog intact.

Wat het financiële systeem betreft, moet China het goede spel spelen met het Westen om het systeem niet te snel in elkaar te laten storten. Dit zal nu veranderen. Zodra een kritieke massa klanten (BRICS & SCO) begint te handelen in Yuan met het Chinese SWIFT-alternatief CIPS, zal deze afhankelijkheid voorbij zijn.

China is voor het behoud van zijn industriële basis sterk afhankelijk van Rusland. De strijd om te overleven is al begonnen. Het is dan ook logisch dat China Russische grondstoffen importeert omdat China en Rusland een gemeenschappelijke grens hebben die niet door “haaien” (zeemogendheden) kan worden onderbroken. Hierdoor wordt China volledig afhankelijk van Rusland. En deze afhankelijkheid van grondstoffen zal NOOIT verdwijnen, in tegenstelling tot de afhankelijkheid van het Westerse financiële systeem die wel zal verdwijnen.

China zal altijd gedwongen zijn om grote hoeveelheden grondstoffen uit het buitenland te importeren. Natuurlijk zal China na de ineenstorting van het Amerikaanse rijk in staat zijn om zijn risico’s te diversifiëren door opnieuw te beginnen met de aankoop van grondstoffen van ver weg over zee. Om zo te zeggen, om zijn afhankelijkheid van de Russen te verminderen. Maar voorlopig is het wat het is.

Je zou kunnen aanvoeren dat China slechts xyz% van de energie of metalen uit Rusland importeert? Xyz, laat het 20% zijn voor de discussie, is meer dan genoeg om de Chinese arbeidsmarkt te laten instorten en ernstige binnenlandse problemen in China te veroorzaken. Je wilt geen 20% van 1,4 miljard mensen op straat hebben. Ja, ik weet het, het is overdreven. Ik deed dat met opzet om je te laten begrijpen hoe zelfs lage percentages afhankelijkheid kunnen leiden tot fatale binnenlandse problemen.

Dat was precies de westerse strategie met Rusland. Schokkende sancties die zouden leiden tot massale werkloosheid en de val van de Russische staat.

Het westen

Maar de VS heeft een probleem. Het is zo afhankelijk van zachte BBP-factoren (zoals de grote techbedrijven) dat het het vermogen voor industriële productie is kwijtgeraakt. Het is leuk dat Facebook, X etc. grote BBP-cijfers produceren, maar helaas kun je data niet eten. En je kunt ook geen aandelen eten. Je kunt ook niet met de auto naar je werk rijden met data; je hebt een betaalbare auto nodig. Een USB-stick brengt je niet naar je werk in de fabriek.

De VS hebben een enorm deel van hun industriële basis uitbesteed aan zowel China als hun naaste bondgenoten.

Waarom?

• China:Door een groot deel van de fysieke producten uit China te kopen, heeft de VS zijn burgers welvaart kunnen voorwenden. Een goedkoop Chinees lasapparaat betekent dat de Amerikaanse klant meer geld op de bank heeft staan om meer producten te kopen en zich rijker/meer welvarend te voelen. Dat is waar zolang deze bron (China) beschikbaar is. Wat als het niet langer beschikbaar is? Deze vraag was twintig jaar geleden ondenkbaar in de VS. Vandaag is het de realiteit. Welkom in de afhankelijkheid, Amerikanen.
• Bondgenoten:Een van de hoekstenen van de Amerikaanse greep op haar eersteklas koloniën is welvaart. Alleen zolang de mensen alles hebben wat ze nodig hebben en zo tevreden zijn met materiële goederen dat ze niet nadenken over politiek, kan er een vreedzame bezetting bestaan. Stel je voor dat Duitsland of Japan ernstige economische problemen hebben als gevolg van Amerikaanse acties wereldwijd. Stel je voor dat de mensen hun huizen niet meer kunnen verwarmen of hun kinderen geen eten meer kunnen geven. Ik denk dat de vreedzame bezetting vrij snel zou veranderen in een oorlog voor onafhankelijkheid. Niet door de regeringen, maar door de mensen.Daarom heeft de VS de afgelopen decennia Europese landen industrieel en economisch laten floreren ten koste van de echte Amerikaanse economie en industrie. Om de koloniën tevreden te houden.Dit is nu veranderd. Als een menselijk lichaam een levensbedreigend trauma ervaart, stopt het eerst met het voorzien van de ledematen van bloed en trekt het alle vitale functies terug naar de belangrijkste organen om zo lang mogelijk te overleven.Het Amerikaanse imperium is stervende en ik weet zeker dat de Amerikaanse oligarchen dat weten. Vandaar het wegtrekken van industrieën uit Europa om ze terug te halen naar de VS. Zie het artikel “Economie en keizerrijken – Deel 2“. Amerika herindustrialiseert zichzelf om zich voor te bereiden op de splitsing in multipolariteit. Om zich voor te bereiden op de tijd dat ze misschien geen toegang hebben tot goedkope Chinese goederen of alleen een zeer dure toegang.

Als we denken aan de nationale belangen van Amerika, dan doet Amerika precies wat goed is. Kannibaliseren wat er over is van zijn imperium om zichzelf weer op te bouwen om voorbereid te zijn op het nieuwe tijdperk. Pure en ijskoude nationale belangen.

Rusland

Ja, als Rusland morgen niets meer zou kunnen importeren, zouden veel goederen die de mensen vroeger gebruikten niet meer verkrijgbaar zijn. Maar als je de Russische geschiedenis kent, weet je dat de Russen heel goed kunnen overleven zonder die dingen totdat het probleem van het Amerikaanse Rijk is opgelost.

Rusland is zelfs negatief afhankelijk. De wereld heeft de grondstoffen waar Rusland op zit hard nodig. Niet alleen het Westen, dat elke eeuw naar Rusland komt om die hulpbronnen te veroveren. Nee, de Chinezen hebben deze grondstoffen ook nodig. Daarom waarschuw ik degenen die denken dat Rusland en China bondgenoten zijn. Daarover later meer.

Het Westen is momenteel bezig aan zijn derde kruistocht tegen Rusland. Maar deze kruistocht is een nogal zielige poging. Hitler zou niet erg trots zijn op zijn opvolgers.

Oh ja… De negatieve afhankelijkheden van Rusland zijn de reden waarom het Westen (Napoleon, Hitler en nu de Amerikaanse oligarchen) steeds weer probeert het land te veroveren en waarom miljoenen en miljoenen mensen voortdurend sterven. De belangrijkste reden daarvoor zijn de grondstoffen van Rusland. De tweede reden is natuurlijk het strategisch gelegen gebied.

De binnenlandse uitdagingen van China

• De demografie is een uitdaging. Door het jarenlange één-kind-beleid kampt China met soortgelijke problemen als Japan en Duitsland. Deze problemen zijn niet onoplosbaar.
• De bevolking van China is nog steeds in ontwikkeling. Je zou China nog steeds een ontwikkelingsland kunnen noemen. Dat is de reden waarom de economie zo snel groeit. Als de internationale orde te snel instort en de overgang naar multipolariteit te snel verloopt, kan dat problemen opleveren voor China. China is natuurlijk blij dat Rusland de Amerikaanse hegemonie ten val gaat brengen en daarom helpt China zoveel het kan. Maar op de korte en middellange termijn zullen er problemen ontstaan. Markten kunnen voor een bepaalde periode uit elkaar vallen. Zelfs grote markten zoals de westerse.Dit vertaalt zich rechtstreeks in werkloosheid in China. Enorme productiecapaciteiten, die worden gebouwd als uitgebreide werkbanken om Westerse industrieën te vervangen, kunnen overcapaciteit worden. Natuurlijk zal de multipolaire wereldorde een aantal nieuwe markten opleveren, maar ik weet zeker dat ALS de Westerse markt zou afbreken, het verlies niet gemakkelijk kan worden opgevangen.Afbrekende markten zijn een enorm risico voor China. Daarom speelt China mee met het Westen om Rusland niet openlijk te helpen en stelt China vredesplannen voor in Oekraïne. De oorlog in Oekraïne is trouwens existentieel voor Rusland. Het zal het probleem voor eens en altijd moeten oplossen om te voorkomen dat het Westen elke eeuw samenzweert om het Russische volk veel verdriet en dood te bezorgen. En ik neem aan dat president Poetin dat op een heel beleefde en diplomatieke manier aan Xi heeft verteld toen hij onlangs op bezoek was in Moskou.

Er zijn meer interne uitdagingen, maar dit zijn de grootste waarmee China op korte, middellange en lange termijn zal moeten worstelen. Nogmaals, alle uitdagingen zijn oplosbaar, maar ik ga ervan uit dat het China aan het einde van deze strijd een ander China zal zijn dan het China dat we nu kennen.

Ik zie India inderdaad ook als een potentiële grote speler. Maar niet nu. Voorlopig moet India de strijd volgen om het rijk ten val te brengen. En dan hopen dat China geen bezwaar heeft tegen de ontwikkeling van India. Maar als we het hebben over een periode van de komende 3-4 decennia, dan zie ik India als een grote internationale speler. Het heeft wat meer gezonde voorwaarden dan China. Ik kan hier niet dieper op India ingaan om dit artikel niet te lang te maken.

China en Rusland, een alliantie?

Het Westen kan China binnen enkele jaren verslaan door simpelweg de twee pijlers van machtsprojectie tegen China te gebruiken. Het zou precies zo verlopen als tegen elke andere natie. China is sterk afhankelijk van import en export. Zogezegd afhankelijk van handel. Het Westen kan dat vrij snel uitschakelen. Ja, het zou ook een enorme impact hebben op het Westen, maar de VS kunnen het tenminste aan door hun koloniën te kannibaliseren en zichzelf te herindustrialiseren. Net zoals de VS nu doet om een te grote impact op zichzelf te voorkomen. De kolonies (Europa, Japan etc.) zullen worden weggegooid als gebruikte condooms.

Ja, ik zie de argumenten al dat China de VS failliet zou kunnen laten gaan door zijn dollarreserves op te geven. Maar nee. Je moet begrijpen dat het dollarsysteem een Amerikaans systeem is, het is een Amerikaans spel. En de VS maken de regels. Ceteris paribus kan de VS niet verslagen worden met zijn eigen spel. Ik zal dat beschrijven in Economie en Keizerrijken – Deel 6. En ik zal beschrijven HOE het Amerikaanse economische en financiële systeem verslagen kan worden. Hoe het op dit moment in feite verslagen wordt.

Het Amerikaanse Rijk heeft op dit moment eigenlijk twee doelen:

1. Stop de terugslag van Rusland en China.
2. Breng Rusland en China ten val en splits die landen op in kleinere en beter gecontroleerde entiteiten.

Hoe is dat haalbaar?

De VS kunnen niet echt tegen China ingaan totdat ze de steun van Rusland hebben. En de VS kunnen ook niet rechtstreeks tegen Rusland optreden omdat dat het einde van de wereld zou betekenen. Er is dus een opeenvolging van gebeurtenissen die moeten plaatsvinden om de twee bovengenoemde doelen te bereiken:

1. Alle landen die aan Rusland grenzen destabiliseren.
2. Regeringen installeren die Rusland vijandig gezind zijn.
3. Amerikaanse bases installeren op het grondgebied van die buurlanden.
4. Onderdruk de Russisch sprekende bevolking.
5. Martel de Russisch sprekende bevolking.
6. Dood de Russisch sprekende bevolking.
7. Een van de twee dingen zal gebeuren: Of Rusland zal militair ingrijpen en dan verslagen worden door Shock and Awe sancties, of er zal een regimeverandering plaatsvinden in Rusland vanwege “zwak leiderschap” tegenover een genocide op de Russische bevolking in het buitenland.
8. Hoe dan ook, het doel is om massale protesten en regimeverandering in Rusland uit te lokken.
9. Wanneer de massale protesten beginnen, zullen vooraf opgestelde leiders in de protesten worden geïnjecteerd, leiders die de protesten zullen overnemen en de regimewisseling zullen uitvoeren. We hebben het over leiders van het type “Boris Jeltsin” die Rusland uit elkaar laten vallen zonder een kernoorlog tegen het Westen te ontketenen.
10. Nadat Rusland uit elkaar is gevallen, kan het Westen China gewoon laten instorten door de twee pijlers van machtsprojectie in werking te stellen. Of China buigt door de knieën en blijft een goedkope verlengde werkbank voor het Westen.

Dat is het strijdplan. Tenminste, dat neem ik aan. Ik kan het natuurlijk niet weten!

Nu hebben we een serieus probleem. Het is iets waar ik in mijn vorige analyse geen rekening mee heb gehouden. Het Westen is er voorlopig niet in geslaagd om de stappen 1-9 te bereiken. En ik zou willen suggereren dat het zeer onwaarschijnlijk is dat het in staat zal zijn om ze te bereiken. Maar het Amerikaanse plan was vermoedelijk om dit ding in Rusland voor elkaar te krijgen en dan naar Azië te draaien. Dat was al gepland in de Obama-jaren. Maar wat nu? Als Rusland niet wil vallen, heeft het absoluut geen zin om het tegen China op te nemen, aangezien China onverslaanbaar is zolang het Rusland heeft om zich in te dekken. De symbiose.

Ook dat feit heb ik niet meegenomen in mijn vorige analyse. Daarom moet ik sommige aspecten heroverwegen.

Het is duidelijk. Om te zegevieren en te overleven zal het Amerikaanse imperium Rusland moeten verslaan in een slopende oorlog in Europa. Het is de enige manier om Rusland en China uit de berekening te krijgen en de andere afgescheiden landen weer in het gareel te krijgen. Vandaar de inzet van alle beschikbare middelen voor Oekraïne en Polen om te proberen Rusland failliet te krijgen. China wordt militair buiten spel gehouden door te dreigen de twee pijlers van machtsprojectie tegen het land te gebruiken. Wat China op dit moment niet wil/nodig heeft en probeert te vermijden.

Ik zou willen stellen dat Rusland zich momenteel niet in een kritieke situatie bevindt, ook al is het industrieel en economisch niet volledig gemobiliseerd. Er is nog veel potentieel voor escalatie in Rusland. Het zou echter niet goed zijn voor de ontwikkeling van Rusland om over te gaan op een volledige oorlog en economie. Dat zou Rusland economisch minstens enkele jaren terugwerpen.

Hoe de symbiose beschermen?

Multipolariteit wordt bereikt in Oekraïne. Als Oekraïne valt, zal de hegemonie van de VS ook vallen omdat het tienpuntenplan dat hierboven werd genoemd, van tafel zal zijn en volledig zal worden teruggedraaid. Dan zal niets Rusland en China ervan weerhouden om een multipolaire wereldorde te implementeren. Als Rusland faalt zal het ophouden te bestaan, en China zal door de knieën moeten gaan of ook het risico lopen opgesplitst te worden.

Nu zullen we begrijpen waarom Rusland de implementatie van het nieuwe ontwerpverdrag voor Europese veiligheid nastreeft. Het zal garanderen dat Rusland niet opnieuw zal worden aangevallen door een geconsolideerd Westen en het zal garanderen dat de Chinees-Russische symbiose niet kan worden aangevochten, tenminste zo lang als nodig is om het Amerikaanse imperium ten val te brengen. Het zal uiteindelijk een einde maken aan mijn eerder genoemde tienpuntenplan om de opkomst van de multipolaire wereldorde te stoppen. Om dit te bereiken zal Rusland Oekraïne volledig moeten overnemen. En Rusland zal Oekraïne volledig overnemen. Het zal alle middelen mobiliseren die nodig zijn om dat te bereiken, want het is existentieel. Als er ook maar één stukje nazi-Oekraïne overwint, zal dat de springplank zijn voor de volgende iteratie van kruistochten tegen Rusland.

Desondanks ga ik ervan uit dat het Oekraïense leger de komende maanden zal worden verslagen en dat er, afgezien van opstandige plekken, geen grote weerstand zal zijn tegen de overname van het Oekraïense grondgebied door het Russische leger.

De Chinees-Russische symbiose heeft een sterke defensieve gordel rond de westelijke grenzen van Rusland nodig. Zie mijn illustratie:

De rode pijlen staan voor de feitelijke militaire controle en verdediging door de Russische strijdkrachten, waar ze fysiek aanwezig zullen zijn. Met andere woorden, de tweede verdedigingslinie.

De blauwe pijlen stellen de eerste verdedigingslinie voor en tegelijkertijd de grenzen waar de NAVO haar militaire infrastructuur zal moeten terugtrekken volgens het nieuwe ontwerpverdrag voor Europese veiligheid.

Zodra dit is gerealiseerd, zijn er geen obstakels meer voor de implementatie van de multipolaire wereldorde en is er dus geen risico dat deze wordt teruggedraaid. Belangrijker nog, Rusland zal nog minstens een eeuw gevrijwaard blijven van westerse kruistochten.

China zit tussen twee stoelen in. China van zijn kant geeft de voorkeur aan vrede om zijn economische ontwikkeling onder de huidige Amerikaanse hegemonie te vergemakkelijken. Dit is een kortetermijnoverweging die China moet spelen om zijn bevolking en het Westen rustig te houden. Vandaar de vredesvoorstellen en de publieke oproepen tot vrede in Oekraïne. Wat de gevolgen op lange termijn betreft, weet China dat het Westen met Taiwan hetzelfde zal doen als met Rusland met Oekraïne. En dat zou oorlog betekenen, wat natuurlijk vermeden moet worden.

Uiteindelijk zijn Rusland en China volledig toegewijd, hoewel nog niet openlijk, om de westelijke grenzen van Rusland te verdedigen en het nieuwe ontwerpverdrag voor Europese veiligheid te implementeren. Het zal het einde betekenen van de Amerikaanse hegemonie … en het volledige begin van multipolariteit, vrede, vrijheid en onafhankelijkheid.

Ontwikkelingen in Centraal-Azië

Ik probeer hier op lange termijn te denken, en zoals ik aanvankelijk al zei is dit in geopolitieke dimensies onmogelijk. Je kunt alleen maar veronderstellingen maken. En dat is wat ik hier ga doen.

Er komt een tijd dat het Amerikaanse rijk zijn invloed over Azië zal verliezen. Dus ook over Centraal-Azië. Er zal daar een machtsvacuüm ontstaan. Veel regionale machten zoals China, Rusland, Iran en Turkije eisen invloed en controle op over deze staten. Persoonlijk geloof ik niet dat deze republieken in staat zullen zijn om als onafhankelijke staten te overleven. Ik ga ervan uit dat deze republieken zullen worden opgenomen in de andere regionale machten. Tenminste de kleinere. Hetzelfde geldt voor de Kaukasische republieken. Zullen ze allemaal worden ontbonden in een andere staat? Nee, ik neem aan dat de grotere naties het potentieel hebben om zich te ontwikkelen tot een paar grote handelsknooppunten. Welke? Moeilijk te zeggen. We hebben het over een eventualiteit over meer dan tien jaar.

En dan is er nog de grote vraag hoe de relaties tussen Rusland en China zich zullen ontwikkelen nadat het Amerikaanse imperium is ingestort en de multipolaire wereldorde is ontstaan. Ik neem aan dat deze toekomst te ver weg is en dat het geen zin heeft om er nu over te discussiëren. Maar het antwoord op deze vraag zal bepalen hoe de ontwikkeling van Centraal-Azië zal verlopen.

Ontwikkelingen rond Israël, Iran en de Arabische Staten

Dit is in wezen precies wat het plan is voor Rusland. Het opdelen in vele kleine staatjes die voortdurend met elkaar in gevecht zijn en hun grondstoffen goedkoop verkopen aan Westerse mogendheden.

Als de moslimwereld zich zou verenigen in het Midden-Oosten en de Golfstaten, zou ze heel machtig zijn en de wereldeconomie kunnen controleren door onafhankelijk de olieprijzen te controleren.

Momenteel is dit niet het geval. De Golfstaten zijn bezet door het Amerikaanse imperium en worden kunstmatig gedwongen om vijandig te staan tegenover Iran.

Israël

Ik ga ervan uit dat Israël een legitiem bestaansrecht heeft. En dat de Joden als volk een eigen staat verdienen. Wat ik volslagen idioot vind, is hoe de overwinnaars van WO2 de oprichting van Israël hebben geïmplementeerd. Ze “dropten” een staat recht over Palestina, hielpen een beetje militair om de regio te veroveren en om regeringsstructuren op te zetten en dat was het.

De Joden werden alleen gelaten in een vijandige omgeving waar ze moesten zegevieren. Ze werden met geweld opgericht en ze moesten zich met geweld handhaven tegen zowel de buren als de Palestijnen. Ik beschouw dit als een grote misdaad van de zegevierende mogendheden van WO2. Ja, Rusland (Sovjet-Unie) ook. Ze hadden een symbiotische Joods-Arabische staat moeten stichten en die zo lang moeten beschermen tot de Joden en Arabieren vreedzaam samen zouden kunnen leven. De Israëli’s zouden niet gewend raken aan het gebruik van geweld om hun problemen op te lossen. En als het 100 jaar bescherming nodig had totdat de symbiose tot stand was gekomen, dan had dit door de VN verleend moeten worden.

Wat de winnende mogendheden hebben bereikt met het moderne Israël is op zijn zachtst gezegd misschien niet de best mogelijke uitkomst.

Maar misschien was het de gewenste uitkomst. Er was een tijd dat de Sovjets en de Amerikanen elkaars belangen respecteerden en instemden met onethische verdelingen van regio’s om strategische hulpbronnen veilig te stellen. Hier hebben we het over olie. Door een constante hotspot midden in het Midden-Oosten te hebben, was een constant conflict gegarandeerd. Dit betekende gunstige olieprijzen voor de westerse en Sovjet-economieën en goede markten voor de militaire industriële complexen.

Onmogelijk? Welkom bij de echte machtspolitiek die achter gesloten deuren wordt beslist. Iets uit het verleden? Nee! Het is nog steeds in volle gang. Zal het eindigen met het Amerikaanse rijk? Nee! De opkomende wereldorde zal ook zijn wreedheden kennen. Zolang er verschillende naties zijn met verschillende belangen zal er machtspolitiek zijn. De nieuwe wereldorde zal waarschijnlijk niet minder gewelddadig zijn dan de oude. Maar het zal waarschijnlijk niet één hegemoon zijn die de rest afslacht. Dat is de oer-natuur. Zie chimpansees. Zie mensen.

Iran

Arabieren, moslims en joden die elkaar vermoorden is het beste wat het Amerikaanse rijk kan overkomen. Er worden miljarden verdiend met de verkoop van wapens aan Arabieren om zichzelf te beschermen tegen andere. Arabieren en tegen Joden. Joden tegen Arabieren enz. Bovendien verzekert het constante conflict de VS van goedkope olie, wat gunstig is voor hun economie.

Ik weet zeker dat Iran zich bewust is van dat feit en klaar staat om onmiddellijk alle geschillen met zijn soennitische buren bij te leggen. En het ziet ernaar uit dat dit precies is wat er gaat gebeuren. Toch maak ik me grote zorgen of Iran zich op korte of middellange termijn zal kunnen verzoenen met Israël. Wie zal het zeggen? Persoonlijk wens ik dat voor de vrede.

Arabische Staten

Bovendien wordt hen verteld wie de vijand is en tegen wie ze moeten vechten.

BRICS en SCO

Een volledige perversie van het leven.

Dit is erg populair in het Midden-Oosten, Afrika en de Aziatische eilanden rond de Filippijnen, Indonesië, enz.

Een vrij groot voorbeeld is natuurlijk Europa. Het wordt constant gedwongen om bang te zijn voor Rusland en om tonnen wapens te kopen om zichzelf te beschermen tegen Rusland, dat helemaal niets geeft om Europa. Het gaat zelfs zo ver dat de Europeanen zichzelf willen beschermen tegen Rusland binnen Rusland. En wie beschermt de Europeanen tegen een Rusland dat hen niet wil aanvallen? De Amerikanen en de Britten…

In Irak en Syrië blijven om Irak en Syrië te beschermen tegen ISIS en tegelijkertijd “democratische vrijheidsstrijders” bewapenen en trainen die zich onmiddellijk na hun training aansluiten bij ISIS? (Plausibele ontkenning).

Welkom bij het wereldwijde systeem van afpersing, La Cosa Nostra.

Conclusie

Wat betekent dat? Het betekent dat de Amerikaanse oligarchen op dit moment moeten beslissen of ze bereid zijn om Rusland in Europa te bevechten met alles wat het heeft, om het te beheersen om zijn imperiale systeem te behouden of niet. Als ze daartoe besluiten, kan het eindigen in een kernoorlog. Persoonlijk denk ik dat ze het niet zullen doen. Waarom niet?

1. Ze willen niet sterven. In de dood is er geen kracht.
2. Ze kunnen op dit moment niet escaleren, noch in Europa noch in Azië in die mate dat ze de gecombineerde Chinees-Russische symbiose kunnen verslaan. Dat kunnen ze fysiek niet.

Desondanks besloot het rijk de materiële steun aan Oekraïne op te voeren tot een ongekend niveau. Dat vergroot de kans op een toevallige escalatie iets. Als mijn schatting voor het begin van WO3 eerder 10% was, dan zie ik die nu op 15%.

Outlook

Toch zie ik nog steeds grote verschillen en tegengestelde belangen tussen China en Rusland. Daar zullen ze het nu niet over hebben. Nu is het tijd om samen een gemeenschappelijke vijand te bestrijden. Maar deze kwesties zullen moeten worden opgelost na de strijd tegen het imperium:

• Enorme culturele verschillen. Russen en Chinezen kunnen niet meer van elkaar verschillen.
• De territoriale verdeling tussen China en Rusland is niet gunstig voor China. Voorlopig is dit geen onderwerp. Er zijn ergere problemen. Over enkele decennia kan het een enorm probleem worden als China zelfvoorzienend wil worden.
• Rusland worstelt om zijn bevolking constant te houden. China heeft een overvloed. In combinatie met het enorme grondgebied van Rusland is er ook een enorm potentieel voor conflicten.

Nogmaals. Ik zie deze problemen NU niet. Ik zie ze over enkele decennia. En beide machten hebben tot die tijd genoeg tijd om de zaken op een rijtje te zetten en over te stappen op een gezamenlijke toekomst.

The Red Pill Observer | Substack